Een late afrekening van Kleine Schaduw

Op de totaal overbodige en onnodige mededeling van Ben Fitzmaurice (Waarom zou je zoiets aankondigen? Daar zijn toch handigere manieren voor?) en het eveneens overbodige en ongeloofwaardige bezoek van zijn moeder, lady Fitzmaurice, na, is Het Feest een geloofwaardig verhaal. Het vertelt het leven van Martin en zijn adoratie voor zijn vriend Ben. Beiden komen uit verschillende sociale milieus en dat lijkt zich in dit verhaal te wreken. Maar zijn het wel de klasseverschillen die bepalend zijn voor de verhouding tussen de twee vrienden? Martin is tenslotte een beetje verknipt. Het is goed dat de geschiedenis en de wederwaardigheden over Martin en Ben - dat Martin vertelt - wordt afgewisseld met het dagboek van Lucy, anders was het een taai door te komen boek geworden. Elizabeth Day vertelt anekdotes om de relatie tussen Ben en Martin aan te tonen. Toch is het jammer dat sommige van die anekdotes daartoe beperkt blijven en niet beter uitgewerkt zijn, zoals bijvoorbeeld de muziekkeuze van Martin en die van Ben; dat blijft eigenlijk tot slechts één incident beperkt. Net als de vechtpartij tussen Martin en Andrew Jarvis een beetje op zichzelf blijft staan.
Het begin van het boek maakt je nieuwsgierig, maar halverwege had ik moeite om de aandacht erbij te houden. Het is mede aan de voortreffelijke voorlezer Ad Knippels te danken dat dit boek het luisteren waard was.
En wat de naam van de kat betreft, ik weet wel een naam: KS