Pageturner?

Het woord 'pageturner' krijgt wel een bijzondere betekenis als je de bladzijden wil omslaan om het oeverloze gebabbel voorbij te zijn. Liane Moriarty breit pagina's aan elkaar met 'heb ik nou wel of heb ik nou niet, zal ik wel of zal ik niet, heb ik daar nou goed aan gedaan of niet, telt een kroontje wel als een paashoed, als ik nou dat, dan zou ik misschien, of niet, of toch? Wat zou zij daar nou van denken, en hij? Ik ga dit doen, of nee, toch niet. Ja toch wel, ja, want ..., nee toch eigenlijk maar niet, of?' -gewauwel, zodat het boek toch niet is wat het zou kunnen zijn. Of toch wel? Telkens hoop je dat er iets zal gebeuren, maar het volgende hoofdstuk kabbelt net zo voort als het vorige. De eerste de best Viva is spannender. De personages zijn ook nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Rachel, Mary, Lucy, wie is wie ook alweer? Ook Tess en Cecilia zijn lastig te onderscheiden. Telkens als je denkt dat het nu toch wel spannender zou kunnen worden, wordt het dat niet. Het boek moet het hebben van enkele tragische passages. Het is vrouwengebabbel aan de keukentafel, en daar is niets mis mee, maar zet dat niet in een boek en noem het dan geen pageturner.