Langdradig en saai

Als ik de lovende recensies lees, kan ik niets anders bedenken dan: smaken verschillen. Toegegeven de plot is geniaal bedacht, maar om daar te komen moet je je wel door een bij vlagen langdradig en saai verhaal worstelen, waarin de inspecteur opgezadeld wordt met een tamelijk onaangepaste nieuwe collega. Ik weet niet wie ik nu het onsympathiekst vond. Inspecteur Cato Isaksen kwam niet erg consequent en daardoor geloofwaardig over in zijn afwijzing van Marian Dahle. Zij daarentegen was wel bijzonder consequent a-sociaal in mijn ogen. Ook is het dorp rijkelijk voorzien van enkele zwakbegaafde gewelddadige personen. Een opvallend bewust in het verhaal geschreven vertraging wekt eerder irritatie dan dat je op het puntje van je stoel gaat zitten. Waarom zou je een huis waaruit een verdachte en onzekere figuur overhaast wil vertrekken NIET verder onderzoeken? De poppenkast van Jan Klaasen en Katrijn zou hiermee wegkomen, maar hier is het eerder hinderlijk.