Trotse oude mensen

Een ontroerend en zo nu en dan bijzonder geestig verhaal over hoe Vonkie op zoek gaat naar opa Leo's geheimen. Opa Leo, Spijker, krijgt zijn kleindochter een week te logeren omdat haar ouders proberen hun huwelijk weer op de rails te zetten. Op een avond ziet Vonkie hoe haar opa een brief in snippers scheurt zonder die brief te hebben gelezen. Dit is voor Vonkie het startsein tot een reeks van onderzoekingen en bemoeizuchtige acties. Vonkie is een flapuit, maar ook een volhardend type dat zich niet met een kluitje in het riet laat sturen. Dit zou je bijna letterlijk kunnen nemen; veel speelt zich buiten af, op en tussen weilanden: de jeugd van opa en wat daar, 50 jaar geleden, gebeurd moet zijn waardoor hij nog steeds wrok koestert jegens zijn broer, Buts. Af en toe vertelt opa een verhaal uit zijn jeugd. Verhalen over avonturen die hij beleefde met zijn 'bloedbroeder'. Vonkie begrijpt ondertussen niets van de stugheid van haar opa en vindt volwassenen maar vreemd. Ze probeert de zaak, op haar eigen manier, op te lossen, geholpen door haar neef, Sven. Die eigen manier, de eigenwijsheid van dit meisje is zo nu en dan goed voor een grijns van oor tot oor. Hilarisch af en toe en ontroerend. Zou opa zijn trots hebben ingeslikt als Vonkie er niet was geweest?

Anne van Veen leest het verhaal werkelijk fantastisch voor, het is alsof Vonkie zelf het verhaal vertelt, heel knap. Simon van der Geest zelf leest de verhalen voor die Spijker, opa Leo, aan zijn kleindochter vertelt. En dat doet hij ook bijzonder knap. Hier betaalt zijn theateropleiding zich uit.
Allebei krijgen ze ***** sterren. Zulke voorlezers zijn onbetaalbare ambassadeurs voor het boek.