Betoverend

Zonder enige twijfel zou Circe enorm trots zijn op – eindelijk! – haar eigen mythe. In Homerus’ Odyssee heeft deze dochter van de zonnegod en heks van Aiaia slechts een kleine rol. Ze verandert de manschappen van Odysseus in varkens en als onze held haar tegemoet treed worden ze verliefd op elkaar. Meer kon ik me er ook niet van herinneren, maar Miller heeft er werkelijk een prachtig verhaal van gemaakt dat de diepste verdorvenheid van mens en God plaatst tegenover de hoogste vormen van (naasten)liefde. En dat blijft nog lang in je hoofd zitten.

Het debuut van Miller – Een lied voor Achilles – vond ik werkelijk Fan-Tas-Tisch dus mijn verwachtingen waren hooggespannen. Die verwachtingen had ik eigenlijk wat moeten temperen omdat beide verhalen in hun oorsprong natuurlijk al heel anders zijn. Achilles wás per slot van rekening al een epische mythe. Beide verhalen zijn door Miller uitstekend neergezet, maar ze voelen toch een beetje anders aan.

Terwijl je Een lied voor Achilles absoluut action-packed zou kunnen noemen, is het introspectieve verhaal van Circe veel meer een portret van karaktergroei. Dan zit je als lezer dus duidelijk op een ander niveau en is wat mij betreft de emotionele rollercoaster minder heftig. Tel daarbij op dat het verhaal ook heel sterk retrospectief is. Circe kijkt veel terug op ontmoetingen die ze gehad heeft en verteld daarover. Ook haar bezoekers vertellen verhalen over gebeurtenissen in het verleden; vooral naar het einde toe begint het op te vallen dat je alles vanuit de tweede hand ‘hoort’. Als lezer zit je natuurlijk veel liever op de voorste rij, net zoals dat bij Achilles het geval was. De keuze om het op deze manier te vertellen doet wat mij betreft toch een beetje afbreuk aan het werkelijk prachtige verhaal van Circe. Dat alles neemt niet weg dat ik genoten heb van dit boek.

De lyrische schrijfstijl is werkelijk prachtig en schept een soms dromerige maar tegelijk levendige sfeer. Miller betoverd de lezer van haar boek en wat dat betreft is ze zelf ook een soort heks – in de positieve zin van het woord. Het is moeilijk uit te leggen hoe dat werkt, dat je als lezer betoverd kunt worden. Je moet het ervaren! Daarmee is het lezen van Miller op zich dus al de ervaring en geraakt het plot van ondergeschikt belang.

Hopelijk heeft Miller nog zo’n prachtige mythe voor ons in petto.
Heerlijk!