Goed geschreven

Onze oudste zoon (inmiddels 24) is homosexueel en al vroeg 'uit de kast' gekomen. Aan ervaring geen tekort dus. Voor ons is het nooit een probleem geweest, behalve dat je als ouder wel zorgen hebt over de toekomst van je kind. Een andere geaardheid is nog niet door iedereen en overal zo maar geaccepteerd, dus hoe je het ook wend of keert: je gaat tegen dingen aan lopen in je leven.
Omdat er dus nooit 'ouder-kind-problemen' zijn geweest, heb ik ook nooit zo de behoefte gehad om er veel over te lezen. Tot ik dit boek voorbij zag komen en las dat de schrijfster theoloog is. Ik ben namelijk ook buitengewoon geinteresseerd in alles wat met geloof te maken heeft. Tot zover de inleiding...

Dit boek heb ik met veel plezier gelezen. Het is geen theologische verhandeling geworden. De schrijfstijl van Abbema is helder, duidelijk en scherp. Wat ze over de bijbel zegt spreekt me aan: dat je al die verhalen moet zien in de context van die tijd. Blijf je vasthouden aan de letterlijke woorden, dan mis je de rode draad van het christelijke geloof: naastenliefde. Iemand veroordelen op zijn geaardheid hoort daar niet bij, ook niet als het gaat over 'praktiserend' of 'niet-praktiserend'. Hoe haal je het in je hoofd? Waar bemoei je je mee?!

Door eerdere recensenten werd al opgemerkt: je verwacht juist dat de Marokkaanse jongen veel meer moeilijkheden ondervindt binnen zijn familie en vriendenkring. Maar daar wordt helemaal niet op ingegaan. Iedereen om hem heen lijkt het prima te vinden. Dat zal in de praktijk toch echt niet het geval zijn in die cultuur.

Wat mij het meest aansprak in dit boek was het omschrijven en opschrijven van de emoties die spelen. Dat bracht me kippenvel en soms zelfs wat vochtige ogen. Dat gebeurt me niet vaak bij het lezen van een boek. Lijkt mij het grootste compliment. Dan kan ik niet anders van 5 sterren geven.