Meer (berg) tussen hemel en aarde

Olde Heuvel geeft zelf aan dat hij na het succes van Hex moeite had om weer op gang te komen. Dat merk je wel een beetje aan dit boek, maar het eindresultaat mag er toch zeker zijn. En je kunt natuurlijk overal kritiek op hebben. Zoals het populaire taalgebruik waarvan net iets te veel in het Engels/Amerikaans. Of zoals opvallend product placement, waarvan ik hoop dat de auteur niet vergeten is daar contracten voor af te sluiten. Of zoals de gedetailleerde beschrijving van het bergbeklimmen, wat mijzelf helemaal niet stoorde.

Wat ik vooral mooi vond aan dit verhaal en de manier van schrijven, is de onderhuidse spanning. Mijn voordeel daarbij is dat ik een vergelijkbaar gevoel heb als ik in Oostenrijk of Zwitserland ben ... ik ben echt onder de indruk van die bergen. En dan ben ik geen bergbeklimmer, maar een simpele vakantieganger die zich zonder schaamte met een kabelbaan naar de top laat brengen. Maar dan ... die hoogtes, dat onherbergzame, de stilte als je hogerop komt. Ik voel op zo'n moment de macht en de kracht van de natuur. Als je dat gevoel zelf ook hebt, dan is dit boek heerlijk om te lezen omdat het precies die emotie omhoog brengt. Top, dat Olde Heuvelt een onderwerp heeft gekozen dat heel dicht bij hem staat. Hij weet de on(der)aardse kracht van zo'n berg perfect te verwoorden.

Ik werd nog even op het verkeerde been gezet omdat ik een paar hoofdstukken lang helemaal niet doorhad dat het om een homokoppel ging. Komt door de namen: Nick en Sam, waarbij ik Sam dus lange tijd aanzag voor een vrouw. En waarschijnlijk had ik het al eerder kunnen ontdekken, maar daar lees je dan blijkbaar overheen. Moet je nagaan hoe stereotype geindoctrineerd onze hersens werken. Dat Sam een man is komt dan ineens als een kleine schok.
Sam een man!? Check! Rewind, check. And continue, check!

In het middelste deel van het boek gaat het tempo omlaag en dat is jammer. Er zit dan te veel herhaling in over hoe de karakters (vooral Sam) zich voelen en wat ze denken. De auteur schrijft in zijn dankwoord over de redacteur: "Diana heeft bovendien continu het gaspedaal ingedrukt op het moment dat ik verzwakte en dit boek tachtig bladzijden korter gemaakt." Wat mij betreft had ze nog iets harder op het gas kunnen trappen en het boek nog eens tachtig bladzijden in mogen korten.
Verder top! Smaakt naar meer.