Overslaan

Ja, ja, ik weet het! Een hele lage waardering voor een boek van mijn idool.
Laat ik u verzekeren: dit doet mij meer pijn dan de meester zelf. Dat we belasting moeten betalen, dat we een keer dood gaan en de boeken van King … dat zijn de zekerheden van het leven.
Toch?

Wat het eerst in het oog (of liever in het oor) springt zijn de houterige dialogen. Je zou haast denken dat een ander dit boek heeft geschreven, of heeft meegeschreven. Kan natuurlijk ook aan de vertaling liggen, ik lees King meestal in het Engels.

Dat het begin enorm traag is, daar kan ik mee leven. Want ik weet absoluut zeker: de vaart komt er strak in, en hoe! Maar helaas. Op zo’n driekwart van het boek wist ik het zeker: als ik nu niet meer verder lees, dan kan het me echt totaal helemaal niets schelen wat er verder nog gaat gebeuren.

King heeft tijdens zijn lange en bijzonder vruchtbare carrière echt wel een paar zeperds geschreven, maar zo ver zou ik voor dit boek niet willen gaan. Het begin is dus traag maar heeft wel alle ingrediënten voor een klassieker. Het vreemde is dat de magie verdwijnt op het moment dat het verhaal zich gaat afspelen in de magische wereld. We komen terecht in een vrij algemeen duister fantasy-avontuur dat niet veel verschilt van een gemiddeld ander fantasy-verhaal: een Uitverkorene met een Trouwe Viervoeter, Onderdrukte Onderdanen, Ranzige Reuzen, een Lieftallige Prinses, Ondode Handlangers, en een Lovecraftian Big Baddie.
Die schattige oude hond, die red het verhaal dan ook niet meer.

De boeken die King de laatste 5 jaar heeft geschreven, vond ik van een heel hoog niveau.
En ik blijf een fan van de meester. Maar deze kun je rustig overslaan.