Lezersrecensie
Heerlijk onaangenaam
Vraag me niet of dit dé thriller van 2015 wordt. Dan moet ik het
vergelijken met de top van vorig jaar (I am Pelgrim) en dat is
gewoon niet eerlijk want van een hele andere orde. Vraag me ook
niet of dit de opvolger is van Gone Girl. Dat zou ook niet eerlijk
zijn. Er zijn de laatste jaren veel boeken verschenen in deze
categorie en die moet je allemaal op hun eigen inhoud beoordelen.
Ik hoor u zeggen: ‘Maar dat kan toch niet, helemaal objectief?
Gelezen is gelezen en die bagage heb je nu eenmaal bij je!’
Dat klopt: stiekem maak je toch een vergelijking. Neemt niet weg dat een boek het verdient om op zichzelf te beoordelen. En als je dat doet dan blijkt het behoorlijk goed in elkaar te steken.
We volgen drie vrouwen Rachel, Anna en Megan die ieder op hun eigen manier af willen rekenen met hun verleden. Anna gaat met Tom (de ex van Rachel) en Megan gaat met Scott.
Een belangrijke les in de cursus ‘romanschrijven voor dummies’ is dat je moet zorgen dat de lezer zich kan identificeren met een van de hoofdpersonen. Dat lukt je in dit boek dus niet, en toch komt Hawkins daarmee weg. Zowel de drie vrouwen als de beide mannen hebben ieder hun onhebbelijkheden, soms tot op het irritante af. Net als in het echte leven dus. En dat geeft je als lezer een heerlijk bekend onaangenaam gevoel. Door niet te voldoen aan de verwachtingen van de lezer speelt Hawkins met ons gevoel. En je moet wel op blijven letten vanwege het wisselende perspectief en het vreemde tijdsverloop. Bij elk hoofdstuk staat een datum en die moet je echt onthouden anders raak je de draad kwijt. Op het eind komen vertelperspectief en tijdslijn samen en volgt de ontknoping.
En juist die ontknoping vind ik wat magertjes. Als lezer krijg je op zo’n driekwart van het boek wel een idee over ‘whodunnit’ en dat idee krijgt steeds vastere vorm. Hoe mooi zou het dan zijn als je helemaal op het verkeerde been wordt gezet. Helaas … dat gebeurt niet. Misschien komt dat omdat het boek al verkocht was aan een uitgever toen het pas half af was, waarmee de prestatiedruk waarschijnlijk een stuk minder werd. We zullen het nooit weten.
Vanwege het voorspelbare einde net geen vijf sterren.
Dat klopt: stiekem maak je toch een vergelijking. Neemt niet weg dat een boek het verdient om op zichzelf te beoordelen. En als je dat doet dan blijkt het behoorlijk goed in elkaar te steken.
We volgen drie vrouwen Rachel, Anna en Megan die ieder op hun eigen manier af willen rekenen met hun verleden. Anna gaat met Tom (de ex van Rachel) en Megan gaat met Scott.
Een belangrijke les in de cursus ‘romanschrijven voor dummies’ is dat je moet zorgen dat de lezer zich kan identificeren met een van de hoofdpersonen. Dat lukt je in dit boek dus niet, en toch komt Hawkins daarmee weg. Zowel de drie vrouwen als de beide mannen hebben ieder hun onhebbelijkheden, soms tot op het irritante af. Net als in het echte leven dus. En dat geeft je als lezer een heerlijk bekend onaangenaam gevoel. Door niet te voldoen aan de verwachtingen van de lezer speelt Hawkins met ons gevoel. En je moet wel op blijven letten vanwege het wisselende perspectief en het vreemde tijdsverloop. Bij elk hoofdstuk staat een datum en die moet je echt onthouden anders raak je de draad kwijt. Op het eind komen vertelperspectief en tijdslijn samen en volgt de ontknoping.
En juist die ontknoping vind ik wat magertjes. Als lezer krijg je op zo’n driekwart van het boek wel een idee over ‘whodunnit’ en dat idee krijgt steeds vastere vorm. Hoe mooi zou het dan zijn als je helemaal op het verkeerde been wordt gezet. Helaas … dat gebeurt niet. Misschien komt dat omdat het boek al verkocht was aan een uitgever toen het pas half af was, waarmee de prestatiedruk waarschijnlijk een stuk minder werd. We zullen het nooit weten.
Vanwege het voorspelbare einde net geen vijf sterren.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jos Kunze
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
