Gaap ...

Da's jammer: na het tegenvallende tweede deel van de Amos Decker serie, wordt in dit derde deel de weg omhoog helaas niet meer gevonden. Baldacci schrijft een middelmatige thriller zonder spanning of bijzondere plotwendingen. En dat is erg jammer want in potentie had er heel wat gemaakt kunnen worden van de protagonist. Decker heeft door een klap tegen zijn hoofd last van synesthesie (vermengen van zintuigen) en van hyperthymesia (gedetailleerd autobiografisch geheugen). In het eerste deel maakte Decker nog gebruik van deze 'bijzondere vermogens' maar in deel 2 kwam dat nauwelijks nog aan de orde. Ook in dit derde deel wordt het niet verder opgepakt. Heel erg jammer. Na deel 2 sprak ik de hoop uit dat de relatie tussen Alex Jamison en Decker uitgediept zou worden ... ook niet. Bah. Wat een sof.
Zoals gezegd: op die manier ontstaat een saaie thriller die niet meer boven het maaiveld uitkomt.
Voorlopig even geen Baldacci meer voor mij.