Glijdende schaal

De interessantste stukken uit dit boek zijn de flashbacks waarin Offred uitlegt hoe het zo ver heeft kunnen komen. Waarom is er nooit iemand in opstand gekomen? Heeft er nooit iemand geroepen: STOP! tot hier en niet verder. Omdat - en dat is het enge ervan - het zo verdomd langzaam gaat. Zo langzaam, dat we het - ook vandaag de dag - nauwelijks in de gaten hebben. Na een jaartje Trump in het witte huis, kun je moeilijk ontkennen dat hij soms wel hele rare dingen doet en zegt. Zelfs de meest conservatieve republikein zal dat toegeven. Maar tegelijk is er een deel van de republikeinen dat 's nachts stiekem droomt van een leven als in Gilead.

En natuurlijk ... soms trappen we even op de handrem, zoals met #metoo. En dat lijkt dan iets prachtigs, maar stiekem is toch het volgende stapje alweer gezet. En ook dichter bij huis: vandaag (het jaar 2018 is 2 dagen oud) het nieuwsbericht over rapper/vlogger Boef die meisjes in korte rokjes uitmaakt voor hoeren. Oké, er is even ophef maar die jongen blijft gewoon miljoenen volgers houden en gaat lekker zijn eigen gang. Weer een klein stapje verder. De term 'glijdende schaal' dekt ook niet de lading. Iets wat aan het glijden is kun je zien bewegen, maar dit zie je niet bewegen. Zoals gezegd: je hebt het niet in de gaten.

Grote woorden, ik geef het toe. Maar zo'n boek maakt toch iets bij je los. Wat dan? Kom ik nu wel in actie? Ga ik de politiek in? Waarschijnlijk niet. Bangerik! Ook ik blijf in dat badwater zitten dat steeds heter wordt totdat het kookt.

Ik sluit dan maar af met een citaat (engelse versie): 'We lived, as usual, by ignoring. Ignoring isn't the same as ignorance, you have to work at it.'