tempowisselingen geven vaart

Een boek uit mijn geboortejaar dat aan zijn tweede jeugd begint.
Grappig. En dus reden te meer om Stoner eens ter hand te nemen. En
dat viel niet tegen zeg! Er zitten veel tempowisselingen in het
boek waardoor je constant het verhaal weer ingetrokken wordt.
Combineer dat met een manier van schrijven waarbij je telkens
denkt:  wat zou er nu gebeuren? Knap hoor. Meestal heb ik dat
alleen bij thrillers of horror, denk aan de pageturners van Stephen
King. Geen lifechanging experience dus net geen vijf sterren.