Een masterpiece als sluitstuk!

Maud en Kyra een paar apart maar toch ook op elkaar lijkend wat betreft hun tomeloze inzet, inzicht en vooral de drive om criminelen/misdadigers van de straat te halen en weg te laten rotten in een cel..
We lazen eerder al dat het voor Kyra allemaal begon met het verdwijnen van haar zus Sarina en gaandeweg haar verhaal merk ik dat ze van een nieuwsgierige, puberale sta-in-de-weg is uitgegroeid tot een volwassene die haar “mannetje” staat. Als dan ook het spoor naar haar verdwenen zus steeds duidelijker wordt aarzelt ze geen seconde en springt in het diepe.
Aanwijzingen en puzzelstukjes die we bij beetjes al kregen in vorige delen vallen ineens in elkaar en op sommige momenten had ik echt even zoiets van …. dit had ik niet hoeven weten.
Maar het gebeurt, ook in het echte leven zoals het nawoord ons vertelt.

Maud en haar collega Niels zitten met hun neus diep in het onderzoek naar de dubbele moord in Amsterdam-Noord. Toch loopt de zaak van de gevonden schedels uit Ritueel ook nog steeds en dat gaat de twee ook niet in de koude kleren zitten. Maud is zo druk dat ze er steeds meer tegenop ziet om haar geliefde Edwin, die werkeloos thuis zit, uit zijn dip te halen waardoor het lijkt alsof de twee steeds verder uit elkaar drijven. Maud's dochter Roos lijkt haar pubergedrag een ietsje te boven zijn gekomen en al met al zijn ze met zijn drietjes ook wel aan vakantie toe ..... vooral nadat Maud een beetje van haar padje is geraakt – verrassend!

Het mysterieuze schuingedrukte verhaal van het meisje loopt ook in dit boek weer door en nog steeds is er de hoop (bij mij tenminste) dat Sarina gevonden wordt ….

Maar dan ineens gaat de hele rataplan in een stroomversnelling en krijg je amper de gelegenheid om adem te halen van de spanning. Je zit er zo diep in dat je op een gegeven moment compleet je omgeving – tijd en geluiden niet eens meer opmerkt.
Isa wisselt steeds sneller van perspectief waardoor je op iedere pagina denkt: Arrrgghhh nee, vertel nou verder! Maar nee hoor, ze houdt je op het uiterste puntje van je stoel/bank of waar je dan ook vertoeft – want neerleggen dat boek – no-way!
En owjee diegene die het waagt je iets te vragen of tegen je durft te praten. GRmbllll's*^#$%$%!@# ….... Ik geloof niet dat ik me geliefd heb gemaakt op sommige momenten hier in huis ;-)

Gruwelijk heftig soms, spannend tot het laatste puntje. Een zoektocht in 4 delen die eindigde met een dikke brok in mijn keel en tranen in mijn ogen, maar hey ik ben dan ook af en toe een watje ;-)
Zoals ik al een keer op twitter meldde meteen nadat ik het uit had:
Je laatste deel is een Masterpiece Isa ….
En dat vind ik nog steeds.
Razendknap hoe je allerlei verhaallijnen in vier boeken uiteindelijk weet samen te brengen naar één Eindspel …..
#Chapeau!!

http://josesprakeloos.blogspot.nl/2016/11/isa-maron-eindspel.html