Ademloos lezen, zoveel verdriet....

Als, na de dood van haar lieve buurvrouw Helen, Anna 's nachts tumult hoort in haar buurhuis ziet ze daar een paar, in haar ogen, asociale figuren met een verhuiswagen.
Natuurlijk vervloekt ze zichzelf even met haar vooroordelen. Maar het voelt allemaal niet echt prettig en ze krijgt er een raar onderbuikgevoel bij als een van de mannen haar doordringend aankijkt in het holst van de nacht terwijl ze voor haar keukenraam staat.

Anna's leventje kunnen we wel beschrijven als rustig, niet bijzonder opwindend. Ze heeft een prille relatie met Dave, vader van twee kinderen. Een leuke job als grafisch ontwerper en het kleine huisje dat ze huurt voelt als een prettige cocon.
Maar dat verandert snel als ze 's nachts een baby onbedaarlijk hoort huilen bij de buren, het gestommel en de herrie zijn niet van de lucht.
Als ze de dag erna buiten in haar tuin is ziet ze haar nieuwe buurvrouw Gabby en haar vriend Harlan spreekt, blijkt de huilende baby de vijfjarige Charlie te zijn. Een klein meisje dat vol blauwe plekken zit. Op zich niet verontrustend, kleine kinderen zijn natuurlijk vaak robbedoezen die zich wel eens stoten of vallen. Toch krijgt Anna argwaan als het niet bij die blauwe plekken blijft en ze vreemde geluiden blijft horen, maar ook vooral de dingen die ze ziet baren haar ernstig zorgen.
Als Charlie dan ook op een dag aan Anna's deur om hulp vraagt denkt deze niet echt lang na en besluit het kleine meisje mee te nemen, op de vlucht te slaan en zichzelf en Charlie te verstoppen voor alles en iedereen. Ze kan het namelijk niet verkroppen dat de politie en jeugdbescherming niet ingrijpen.

Maar heeft ze de gevolgen van haar daad wel overdacht? Wat zijn de consequenties van haar resolute besluit? Het interesseert haar echt geen moer, alles wat ze wil is de veiligheid waarborgen van Charlie.
Bij een oude vriend die in een heuvelachtig gebied woont waant ze zich veilig en ver verwijderd van alle instanties die naar haar en de kleine meid op zoek zijn.
Toch weet ze ook wel dat dit geen oplossing zal zijn voor de lange termijn.
Zal ze ze toch vrijwillig aangeven of net doen alsof haar neus bloedt en op de vlucht blijven?

Het dilemma: Wat zou jij doen om het leven van een mishandeld kind te redden?
Hoe ver zou JIJ gaan? Ondanks alle gevolgen voor jezelf toch gaan voor het leven van het kind of zou je het op zijn beloop laten gaan, het lot van het kind toch in handen van betrokken instanties laten ….

Waanzinnig hoe je bij jezelf te rade gaat. Kwaad wordt op bepaalde situaties en in en in verdrietig wordt om zoveel weerzinwekkende daden en besluiten van de zogenaamde moeder en haar vriend.
Aangrijpend geschreven roman die je meevoert naar prachtige landschappen en anderzijds verdorven mensen. Toch maakt je hart ook een sprongetje bij de hulp die Anna en Charlie krijgen …

Ademloos lezen, zoveel verdriet.
Steeds maar in mijn achterhoofd dat “Charlie” niet een op zichzelf staand “geval” is. Hoeveel kindjes leven er in omstandigheden die het daglicht niet kunnen verdragen?
Mijn hart breekt als ik aan de vele voordeuren denk waarachter veiligheid, liefde en geborgenheid niet per definitie standaard zijn … triest.
https://josesprakeloos.blogspot.com/2018/12/sarah-armstrong-laat-me-niet-alleen.html