Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Ammaniti zet aan tot nadenken!

José R. 16 februari 2016
Met 'Anna' heeft Ammaniti zeker een nadenkertje geschreven.

Een virus heeft ervoor gezorgd dat de wereldbevolking zich nog slechts beperkt tot kinderen. Zodra de hormonen in de pubertijd actief worden, is ook hun tijd gekomen. De aard van dit virus is twijfelachtig. Want, aldus de berichtgeving -toen die er nog was-: "Er was een gruwelijke genialiteit, volgens velen van menselijke aard, in de wijze waarop het virus zich verspreidde (...)". Sicilië wordt ook nog slechts bevolkt door kinderen. En wat is er van hen geworden?! Het meest primitieve in de mens komt naar boven, met als doel: overleven. Plunderende bendes, mythes over het bereiken van immuniteit, bijna heidense rituelen. En dat alles in een platgebrand landschap. Alleen de natuur is door dit alles onaangeraakt gebleven. Planten, bomen, dieren te land ter zee en in de lucht: hun leven gaat onverstoord verder.

Anna zet alle zeilen bij om haar broertje en haarzelf te laten overleven. Ook zij houdt zich vast aan hoop, nl. dat er op het vasteland toch nog Grote Mensen zijn overgebleven om een vaccin te maken. Hoe troosteloos deze dystopie er ook uit ziet, zij gaat dóór:

"(...) niet één seconde was de gedachte in haar opgekomen om er een einde aan te maken, want ze voelde dat het leven sterker is dan alles. Het leven behoort ons niet toe, het trekt door ons heen. (...) In haar onwetendheid voelde Anna aan dat alle wezens op deze planeet, van de slakken tot de zwaluwen, inclusief de mensen, moeten leven. Dat is onze taak, dat staat gegrift in ons vlees. We moeten vooruit, zonder achterom te kijken (...)."

Als ze Pietro ontmoet, die niet van haar zijde wil wijken, ontdekt ze wat het is om liefde te voelen. Hij is wat ouder dan zij en wordt dan ook eerder getroffen door het virus. Als hij is overleden, begrijpt ze: "liefde is gemis".

Uiteindelijk bereiken Anna en haar broertje het vasteland van Calabrië.... met dezelfde troosteloze aanblik als Sicilië. In een winkel vindt ze de Adidas schoenen die volgens Pietro de verlossing zouden bieden. Met ieder één Adidas aan de voeten gaan ze verder...

Een bijzondere roman die de overlevingsdrang van de mensheid laat zien, hoe we ons vastklampen aan elk sprankje hoop. En tevens een waarschuwing voorzichtig om te gaan met onze planeet waarop we zelf misschien wel de kwetsbaarste diersoort zijn, en vooral te blijven nadenken.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van José R.