Lezersrecensie
Stilistisch mooi, maar 'too much love may kill you' is wel van toepassing
De Vlaamse Lara Taveirne (1983) debuteerde op haar 22e als theaterauteur en -regisseur. 'De kinderen van Calais' is haar debuutroman waarvoor ze in 2015 de Debuutprijs ontving.
Lilith en Violaine zijn hartsvriendinnen van het eerste uur. Er is weinig dat zij niet samen delen of ondernemen. Dat gaat goed tot ze de puberleeftijd bereiken en er behoefte ontstaat aan een eigen leefruimte. Vlinders in buiken en een vriendje. Als dit resulteert in een tienerzwangerschap komen ze weer dichter tot elkaar en houden ze tijdens de bevalling elkaars hand vast. E.e.a. brengt een duistere kant in de meisjes naar boven en ze besluiten samen hun leven te beëindigen. Als Violaine van het klif springt, laat Lilith haar hand los en kiest voor een andere weg. Een weg met vele gevolgen.
Het verhaal wordt aanvankelijk een aantal hoofdstukken vanuit de perspectieven van de verschillende hoofdpersonen verteld. Door de vele gedachtensprongen raak je soms de draad van het verhaal even kwijt. Hoe waren we hier ook alweer gekomen? Verderop in het verhaal verloopt het plot wat minder grillig. Ook komt het vertelperspectief uiteindelijk geheel bij Vieux-Rose te liggen, de dochter van Lilith.
Lara Taveirne heeft een beeldende, soms haast cryptogramachtige manier van schrijven.
"Schoenen kunnen maar beter stevig zijn. Ze moeten je kunnen dragen als de reis verder is dan gepland of de weg hobbeliger dan gedacht."
Een stilistisch mooi boek. En toch ... qua plot het is wat veel van het goede aan de ene kant, en wat weinig aan de andere. Zo gaat het over liefde tussen hartsvriendinnen, van ouder naar kind, tussen man en vrouw, liefde tussen vrouw en vrouw, naastenliefde, verterende liefde. Er worden wat teveel vormen van liefde bijgehaald terwijl je op diverse punten meer uitwerking zou willen zien. Hoe kwamen bijvoorbeeld de meisjes tot een besluit om -nota bene samen- van het klif te springen? En hoe zijn de ouders daar mee omgegaan? Ook is het wat ongeloofwaardig dat Vieux-Rose als geheim stil gehouden kon worden, nooit naar school ging, nooit een tandarts nodig had? En als ze dan een puber is, kan ze zomaar een school binnenstappen en klassikaal les gaan krijgen? Op welk niveau? Hoezo is Lilith nooit opgespoord door de autoriteiten? Hoezo kon zij zo drastisch met haar eigen verleden breken?
Het verhaal bevat de nodige hiaten die verborgen moeten worden door de uitingen van liefde in al zijn gedaanten en schijngestalten.
Geen slecht boek, maar het laat de lezer enigszins vertwijfeld achter.
Lilith en Violaine zijn hartsvriendinnen van het eerste uur. Er is weinig dat zij niet samen delen of ondernemen. Dat gaat goed tot ze de puberleeftijd bereiken en er behoefte ontstaat aan een eigen leefruimte. Vlinders in buiken en een vriendje. Als dit resulteert in een tienerzwangerschap komen ze weer dichter tot elkaar en houden ze tijdens de bevalling elkaars hand vast. E.e.a. brengt een duistere kant in de meisjes naar boven en ze besluiten samen hun leven te beëindigen. Als Violaine van het klif springt, laat Lilith haar hand los en kiest voor een andere weg. Een weg met vele gevolgen.
Het verhaal wordt aanvankelijk een aantal hoofdstukken vanuit de perspectieven van de verschillende hoofdpersonen verteld. Door de vele gedachtensprongen raak je soms de draad van het verhaal even kwijt. Hoe waren we hier ook alweer gekomen? Verderop in het verhaal verloopt het plot wat minder grillig. Ook komt het vertelperspectief uiteindelijk geheel bij Vieux-Rose te liggen, de dochter van Lilith.
Lara Taveirne heeft een beeldende, soms haast cryptogramachtige manier van schrijven.
"Schoenen kunnen maar beter stevig zijn. Ze moeten je kunnen dragen als de reis verder is dan gepland of de weg hobbeliger dan gedacht."
Een stilistisch mooi boek. En toch ... qua plot het is wat veel van het goede aan de ene kant, en wat weinig aan de andere. Zo gaat het over liefde tussen hartsvriendinnen, van ouder naar kind, tussen man en vrouw, liefde tussen vrouw en vrouw, naastenliefde, verterende liefde. Er worden wat teveel vormen van liefde bijgehaald terwijl je op diverse punten meer uitwerking zou willen zien. Hoe kwamen bijvoorbeeld de meisjes tot een besluit om -nota bene samen- van het klif te springen? En hoe zijn de ouders daar mee omgegaan? Ook is het wat ongeloofwaardig dat Vieux-Rose als geheim stil gehouden kon worden, nooit naar school ging, nooit een tandarts nodig had? En als ze dan een puber is, kan ze zomaar een school binnenstappen en klassikaal les gaan krijgen? Op welk niveau? Hoezo is Lilith nooit opgespoord door de autoriteiten? Hoezo kon zij zo drastisch met haar eigen verleden breken?
Het verhaal bevat de nodige hiaten die verborgen moeten worden door de uitingen van liefde in al zijn gedaanten en schijngestalten.
Geen slecht boek, maar het laat de lezer enigszins vertwijfeld achter.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van José R.
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
