Verkeerde vorm voor interessant verhaal

Spion in rustte, Peter Guillam, half Brit half Frans brengt zijn leven rustig door op een boerderij in Bretagne, als hij wordt opgeroepen om direct naar Londen te komen. Hij wordt verzocht bijstand te verlenen in de zaak Windfall, een heftige zaak uit zijn spionageverleden. Kinderen van hoofdpersonen hebben een proces aangespannen tegen het Bureau.

Direct aan het begin van het boek ben ik regelmatig in lachen uitgebarsten tijdens het lezen van Peter Guillam`s gedachten. Hij is een goede verteller met een flinke dosis humor en rake opmerkingen.Helaas kwam dit verderop in het boek niet meer terug door de gekozen vorm van het verhaal.

Alles in het boek golft eigenlijk op en neer, de spanning, de vaart, maar zeker ook de leesbaarheid. Grote delen van het boek bestaan uit oude rapporten uit de spionage tijd met toelichting van Peter, maar de balans had meer over moeten slaan naar het persoonlijke verhaal.

Na het dichtslaan van het boek, vraag ik me af wat ik nu eigenlijk gelezen hebt. Het zou interessant moeten zijn om de ervaringen van een voormalig spion te lezen, maar in de gekozen vorm in Een erfenis van spionnen komt het zeker niet uit de verf.

Dit was mijn eerste boek van de hand van John Le Carre, maar ik vraag me ook wel gelijk af of het tijd is om met pensioen te gaan,