Brrrrrrr.......

Ijskoud is het tweede boek in het Noordzeemoorden vierluik van schrijfster Isa Maron. Evenals deel 1 Galgenveld speelt het boek zich weer af in Amsterdam. Twee kinderen lijken in het niets te zijn verdwenen op ongeveer hetzelfde moment. Rechercheur Maud Mertens, die we al kennen uit Galgenveld, wordt direct met het onderzoek belast. Ook Kyra Mertens raakt snel bij het onderzoek betrokken, aangezien haar beste vriendin Sophie de oppas is van een van verdwenen kinderen. De politie tast volkomen in het duister tijdens hun onderzoek en ondertussen lijken er steeds meer kinderen te verdwijnen. Zelfs op klaarlichte dag en niemand heeft iets gezien. Wat is toch aan de hand en vooral de vraag: waarom deze kinderen? En wat hebben ze met elkaar te maken, aangezien het lijkt of ze bewust zijn uitgekozen.

Isa Maron heeft duidelijk een ontwikkeling doorgemaakt tijdens het schrijven van Ijskoud ten opzichte van Galgenveld. Het plot zit een stuk beter in elkaar. Er is meer aandacht besteed aan de personages. Ze zijn sterker en meer aansprekend. Ook is er meer rust in de setting van personages en situaties. Het gekozen onderwerp, kinderontvoering, is meer aansprekend en wekt ook emotie op in het boek. Maud Mertens is meer menselijk geworden in het boek, ze toont emotie en betrokkenheid bij zowel de ontvoerde kinderen als de vermissing van Sarina, de oudere zus van Kyra.

De wisseling van oogpunten is erg sterk. Vooral het oogpunt van een van de ontvoerde kinderen doet pijn aan je hart. Er wordt zelfs in een hoofdstuk gewisseld, maar dit is geen moment verwarrend. Het levert juist een bijdrage aan de opbouw van de spanning in het boek. Isa Maron speelt als het ware met de lezer. Er wordt geschakeld op cruciale momenten in het verhaal. Dit maakte dat je alleen maar verder wilde lezen en zo was het sneeuwbaleffect een feit. Zeer goed gedaan!

De tweede verhaallijn rond Jane, het gevonden meisje in Engeland, neemt onverwachte wendingen en neemt alleen maar toe in spanning. Kyra is zelf op onderzoek uit geweest en met verrassende resultaten terugkomen. Ook de titel van het vierluik, de Noordzeemoorden, wordt meer duidelijk en dat belooft nog iets voor deel 3 en 4!

Na het lezen van deel 1 Galgenveld twijfelde ik, maar de nieuwsgierigheid naar de verdere verwikkelingen in het verhaal hebben me over de streep getrokken. En gelukkig maar, wat ben ik blij dat ik Ijskoud toch een kans heb gegeven. Het is gewoon een heerlijk, spannend boek met zeer zeker verassende plotwendingen. Kom maar op met deel 3, ik kan niet wachten. Ik geef het boek dan ook vier sterren. Eén ster meer dan Galgenveld.