Mysterieus en spannend

"Wie ben ik? Hoe moet het zijn als je niet meer weet wie je bent, als je niet weet of jij jezelf bent of toch je 'andere ik'. En dat je je afvraagt wie van beiden er dan dood is?" Zomaar drie zinnen uit hoofdstuk 7, welke de essentie van IJstweeling weergeven. Een jaar geleden verliezen Sarah en Angus Moorcroft een van hun identieke tweelingdochter bij een val vanaf een balkon bij Sarah`s ouderlijk huis.

In hoop hun leven weer enigzins te kunnen oppakken, besluiten zij te verhuizen naar een klein Schots eiland, welke Angus geerfd heeft van zijn grootmoeder. Vastberaden proberen zij de schouders eronder te zetten en weer te proberen te genieten van leven. Dit is helaas ijdele hoop, al gauw blijkt dat hun nog levende dochter, Kirstie, worstelt met zichzelf en zegt dat zij haar overleden zusje Lydia is. Sarah is ten einde raad en probeert achter de waarheid te komen, echter het eiland lijkt onvermoede krachten te hebben.

S.K. Tremayne weet door verwarring te zaaien over zo`n beetje alles, de spanning op te drijven. Is Kirstie toch Lydia? En wat is er rond die vreselijke dag een jaar geleden toch allemaal gebeurd? Wat probeert Angus voor Sarah te verbergen? De emoties lopen steeds hoger op en maken dat het boek onmogelijk is om weg te leggen, net als Sarah wil je als lezer achter de waarheid komen. Door het verhaal grotendeels op het geisoleerde Schotse eiland Torran te laten afspelen, maakt S.K. Tremayne het alleen maar mysterieuzer en spannender.

Het toppunt van raadselachtigheid, het laatste hoofdstuk, een halfjaar later. Wiens woorden en gedachten lezen we nu.....

Ik geef het boek 4 sterren!