Een triest verhaal doorspekt met Rotterdams taalgebruik

Kim van Kooten, gevierd actrice en scenarioschrijfster, schreef met Lieveling haar eerste roman - gebaseerd op de kindertijd van haar vriendin Pauline Barendregt. In Lieveling maken we kennis met Puck, ze woont samen met haar moeder in een achterstandswijk in Rotterdam . Op haar vijfde verjaardag wordt ze samen met haar moeder Patricia opgehaald en verhuizen ze naar een grote villa in Zwijndrecht. Haar moeder is "verliefd" geworden op "ome Meneer", zoals Puck hem noemt. Ze wordt overladen met cadeaus en volop aandacht.

In Lieveling geeft Kim van Kooten Puck de mogelijkheid het verhaal van haar kindertijd te vertellen. Een leven dat zorgeloos begint, maar al gauw donkerder en nog donkerder wordt. Tijdens het lezen is het haast niet te beseffen dat dit verhaal waargebeurd is. Dit kan gewoon niet echt zijn, maar helaas is het wel zo en dan maakt het in-en in triest.

Kim van Kooten weet met een combinatie van onvervalste Rotterdamse uitdrukkingen en een relatief luchtige schrijfstijl een indringende roman af te leveren. Het aantal Rotterdams uitdrukkingen, meestal zeer originele scheldwoorden met veelal in een ziekte in zich, maken dat er soms een glimlach op het gezicht van de lezers verschijnt, maar creëren ook een enorm contrast. Zeker niet alle gebeurtenissen worden specifiek beschreven, er wordt meer weggelaten en aan de verbeelding van de lezer overgelaten. Dit past goed bij het zware verhaal.

Nadat het ware verhaal is verteld en het einde van het boek nadert, zakt het niveau van de roman wat in. Dit zal waarschijnlijk de dichterlijke vrijheid van de auteur zijn geweest en niet langer een waargebeurd verhaal. Een punt achter het verhaal op het cruciale breekpunt in het boek, was een juiste beslissing geweest.