Fijn boek!

Een kille rilling is voor mij de kennismaking met de Franse schrijver Bernard Minier (1960, Béziers, FR) en is het eerste boek in een inmiddels tot 4 boeken uitgegroeide serie rond Martin Servaz. Voor dit werk heeft Minier diverse prijzen ontvangen.

Politiecommandant Servaz wordt op een merkwaardige zaak gezet. Er is een paard onthoofd opgehangen aan de kabelbaan. Het DNA van de gevaarlijkste crimineel van Frankrijk is ter plekke gevonden, wat onmogelijk is, aangezien hij in de Kliniek zit en die niet verlaten zou kunnen hebben. De zaak wordt steeds gekker en Servaz werkt stug door, enigszins beledigd om zijn tijd te moeten verdoen aan een dood paard. Maar het is niet zomaar een paard: het is het paard van een van de invloedrijkste mannen van Frankrijk, Eric Lombard, die zijn connecties in de hoge regionen van de wettelijke ladder inzet om de zaak opgelost te krijgen
Ook volgen we Diane Berg, een Zwitserse psycholoog die naar de Franse Pyreneeën afreist om dienst te nemen in de Wargnier Kliniek. De kliniek ligt bovenop een berg in het dorpje Saint-Martin-de-Comminges. Het is de zwaarst beveiligde instelling ter wereld en een van de weinige klinieken waarin zulke gevaarlijke criminelen zitten. Zij worden onderworpen aan uiterst merkwaardige, niet geheel legale behandelmethodes.
Dan wordt er een opgehangen man gevonden. Hij is vermoord en vernederend tentoongesteld. Al snel blijkt de zaak te maken te hebben met het opgehangen paard. Niet lang daarna valt nog een dode… Wie is de volgende?

Het boek is opgedeeld in drie delen: I De man die van paarden hield, II Welkom in de hel, en III Wit. Minier neemt uitgebreid de gelegenheid om de karakters uit te werken en lardeert het boek met soms ragfijne dialogen.Het plot klopt van a tot z, en dwingt je ondanks de bijna 600 pagina's tot verder lezen zonder dat je nu kan spreken van een heel bijzonder verhaal. gewoon goed niet meer en niet minder.

Hoewel ik een aanhanger ben van dikke pillen, vind ik Minier niet echt een kunstenaar van het weglaten. het boek zou niet minder zijn als er wat tekst gesneuveld zou zijn bij het redigeren. Jammer is het ook dat het boek vol staat met taal en slordigheidsfoutjes die hinderen. Denk hierbij aan zei waar duidelijk zie hoort te staan, vergeten aanhalingstekens, dubbele achtervoegsels, een waar en hoort te staan en vice versa. Een paar taalfoutjes zijn geen ramp, maar dit was een heel ander verhaal.
Het verhaal is sterk genoeg om hier overheen te stappen, maar er ligt wel wat redactioneel werk.

Conclusie: Gewoon goed en een fijne leeservaring