Debuut niet gemist!!!

De dode kamer is het debuut van de schrijfster Bronja Hoffschlag en winnaar van de Hebban Debuutprijs "Beste thriller" 2014. Behoudens hier en daar een gelezen publicatie en wat recensies (vnl positief) was het boek aan mij voorbij gegaan.
Met de publicatie van deel 2 - de Skinner Methode- werd ik door de ontstane reuring op diverse boeken/lees fora opnieuw getriggerd en besloot ik het boek alsnog op te pakken.

Lennart en Misha Larsen verliezen al in hun tienerjaren beide ouders en worden wees. De impact hiervan is enorm, het uit elkaar gerukte gezin wordt nog verder gescheiden, Mischa gaat naar een pleeggezin tot dat Lennart oud genoeg is om de voogdij op te eisen en Lennart trekt bij zijn oom in. De broers ontwikkelen zich allebei op een totaal andere manier.. Lennart is een type van: leef van dag tot dag, geniet van het leven, drank, seks, drugs en werkloosheid. Misha is een gevierd architect, hoogbegaafd en heeft autistische trekken. Hierdoor heeft hij veel behoefte aan rust en regelmaat. Hij plant zijn leven tot op de minuut.
Voor Lennart is het dan ook onbegrijpelijk als van de één op de andere dag Misha zijn baan blijkt te hebben opgezegd, vertrokken is naar de VS en daar in de cel beland nadat hij iemand zou hebben omgebracht.. Lennart kan het niet geloven, maar gaat zich ook steeds meer afvragen "wie is mijn broer eigenlijk".

Het boek is geschreven vanuit de perspectieven van Lennart (deel I en II) en Misha (deel III - V), waarbij er soepel geswitcht wordt tussen locatie,heden en verleden. Door deze stijl kom je er las lezer heel gedoceerd achter wat en hoe Mischa zijn daden gepland, gepleegd en beleefd heeft.. Veel ruimte is er ingebouwd voor het uitwerken van de karakters en het psychologische element.
Hoewel het boek niet heel spannend is sluimert er een fantastische onderlaag door het boek en heb je meerdere malen het gevoel dat je op de "back seat" mee gaat in het leven van Lennart en Mischa.
Omdat het boek uit twee perspectieven wordt verteld zijn hele passages voor een groot deel bijna identiek, maar stoort dit zeker niet, het helpt juist mee om de karakters prachtig te vormen.

Het boek is heel mooi op weg naar iets wat een klassieker zou kunnen worden, maar dit is slechts een tussenstand. Eigenlijk kan je ook niet meer zeggen want zonder de twee volgende delen is het weliswaar prachtig tot zover maar niet af.

Spanning: 4****
Plot: 5*****
Leesplezier: 5 *****
Schrijfstijl: 4 ****
Originaliteit: 4 ****
Psychologie: 5 *****

Totaalscore 4,5