Leest als oude wijn in nieuwe zakken

Laat ik voorop stellen dat ik het een prettig boek vond om te lezen, maar.

Het verhaal zit gedegen in elkaar, met een aantal verhaallijnen en lijntjes die uiteindelijk mooi bij elkaar komen. Toch zijn er een aantal lijntjes en/of figuren die er volgens mij niet zo héél veel toe doen en weinig toevoegen. Qua stijl is dit een kopie van zijn vorige boek. zowel dus de prettige eigenschappen als de mindere.
Zoals gezegd ik vond het wederom prettig om te lezen maar heb toch minder genoten als van "ik reis alléén". Mia blijft de geniale maar ook zeer labiele persoon en evolueert helemaal niet, en ook nu weer staat de dochter van Münch op de radar van de dader. Dat is weinig verrassend en een herhaling van zetten.

Al met al een stevige middenklasser.