Ondertussen wordt Anne Leone, hoofdgetuige in het proces van de Zie-Geen-Kwaad-moorden ingeschakeld als kinderpsychologe om de kleine Haley te helpen. Hiermee komen niet enkel erg pijnlijke herinneringen opnieuw naar boven, ook loopt haar eigen leven nu gevaar.
Het sterkste punt aan het boek is de realistische gedachtegang en beschrijving die Hoag geeft aan de toch wel opmerkbare personages. Zo geeft ze perfect de complexe leefwereld van de autistische buurman Zander Zahn weer waarmee ze tegelijk sympathie en argwaan opwekt. De enorme angst waar Haley mee verder moet wordt mooi afgewisseld met de kinderlijke naïviteit die het kind niet verloor na haar opgelopen trauma. Op die manier doet ze je meeleven en begrip tonen voor elk personage. Het verhaal wordt verteld uit verschillende standpunten; de verdwenen beste vriendin, Zander Zahn, agent Leone, agent Mendez en Anne. Het verhaal speelt zich af in 1986 waar DNA- onderzoek stilaan op gang begint te komen maar nog niet gebruikt wordt in moordonderzoeken. Het verschil in speurwerk zoals het er op dit moment aan toe gaat is groot.
In het boek wordt vaak terugverwezen naar het eerste boek van de Oak Knoll reeks hoewel het niet noodzakelijk is het gelezen te hebben. De hoofdpersonages zijn in dit boek hetzelfde als in ‘Geheimen in het graf’ en de gebeurtenissen worden tijdens het verhaal opnieuw aangehaald. Het trauma dat Anne Leone meemaakte bij de seriemoordenaar in boek één staan centraal. Het leven is sinds dan verder gegaan en het betert steeds toch leeft ze nog in angst en onzekerheid met haar partner agent Leone die samen heel wat moeite doen om kinderen te krijgen, de komst van de kleine en afhankelijke Haley zorgt ervoor dat Anne zich sneller aan haar hecht dan goed voor haar is.