Modern sprookje

Laat ik beginnen met een bekentenis: ik haat sprookjes. En niet in de zin van mwoah, niet leuk, maar echt een intense haat. Maar ik begin er achter te komen dat dit vooral voor de ouderwetse sprookjes geldt. Ik heb inmiddels meerdere moderne sprookjes gelezen en die kunnen mij al veel meer bekoren.

Day Dreamer valt zeker in de categorie moderne sprookjes. Magisch denken is een vereiste. En volgens mij de enige manier om een sprookje te lezen.

Het is een boek dat vlot leest, voor je het weet heb je het al uit.

Lora, de hoofdpersoon, is een meisje van 17 dat zichzelf als lelijk beschouwt. In het hele boek verstopt ze zich in een mantel met een cap, zodat haar gezicht niet zichtbaar is. Of dit werkelijk zo is, waag ik te betwijfelen, maar ja, de onzekerheid van een jonge vrouw.

Het verhaal is bij vlagen spannend. Leuk figuur vind ik het hondje Henry. Ondeugend, maar ook een middel om bepaalde acties te rechtvaardigen.

Met het einde heb ik moeite. Een open einde is prima, zeker als je weet dat er een volgend deel komt, zoals hier het geval is. Maar naast open vind ik het einde ook wat rommelig. Zo rommelig, dat ik de draad kwijt raakte. Te vaag en opeens in het verleden. Zonder duidelijk reden. Ik begrijp wel waarom die sprong gemaakt wordt, maar het is te onverwacht en te onduidelijk. Voor mij dan toch.

Ondanks het einde, ik ga er van uit dat het in het volgende boek allemaal duidelijk zal worden, heb ik het boek wel met heel veel plezier gelezen. Mijn oordeel: GOED