Gerechtigheid

Cover
Donker. Een asfaltweg die nat is van de regen. Koplampen. Intrigerend. Zo weinig beeld, dat toch genoeg vragen oproept. Mooi.

Mijn mening
Het eerste boek van Max Lieve Edelachtbare vond ik wel ok, maar was niet helemaal mijn smaak.
De juiste man greep mij eigenlijk bij het begin al. Wat een verhaal!
De beschreven emoties zijn zo menselijk, logisch en goed beschreven.
Het is voor mij een boek dat over wraak gaat, maar meer nog over hoe kapot een leven gaat na het overlijden van een kind. Van de oude Oscar is niks meer over. Hij is verbitterd, vervreemd van alles en iedereen en wraak is zijn enige motivatie om door te gaan. En hij wil ver gaan in die wraak, zo overtuigd is hij van de schuld van degene die hij verantwoordelijk acht. Als de verjaringstermijn nadert wordt wraak nemen een obsessie. Hij moet en zal gerechtigheid krijgen. Maar levert het hem ook op wat hij hoopt? Zijn zoon krijgt hij hoe dan ook niet meer terug.
Zo is het boek ook een zoektocht naar gerechtigheid. Als het niet linksom ( de legale manier ) kan, dan maar rechtsom ( op zijn manier ). Gerechtigheid voor zijn zoon, maar meer nog voor zichzelf.
Het lijkt mij een nachtmerrie om op deze manier je kind te verliezen. En als dan ook nog degene die er verantwoordelijk voor is er mee weg komt, ik weet niet wat ik zou doen.
Eenmaal begonnen in De juiste man houdt het boek je in je greep en kan en wil je het niet wegleggen voor het uit is.
4,5 sterren