Een boek dat beklijft

Je zou kunnen zeggen: alweer een boek over de oorlog, gaaaap. Er is tenslotte al zo verschrikkelijk veel over geschreven. Toch vind ik dat niet. Elk verhaal voegt een nieuwe episode toe aan de geschiedenis. Verhalen die eerder niet verteld konden worden. Omdat het te pijnlijk was, of omdat dierbaren beschermd moesten worden. Tegen de pijn, de verschrikkingen. Zo ook bij dit boek. Lale kon zijn verhaal pas delen nadat zijn Gita was overleden.
Lale wordt al snel na zijn aankomst in Auschwitz de Tatoeëerder, de persoon die de nummers op de gevangenen tatoeëerde. Een baantje met privileges. Zo slaapt hij niet in een barak, maar heeft hij een eigen kamer. Hij kan zich redelijk vrij door het kamp bewegen. Deze privileges gebruikt hij om andere gevangenen te helpen door ze extra eten te geven. Ook "koopt" hij tijd om bij zijn geliefde Gitaar te kunnen zij. Hij heeft haar ontmoet in het kamp.
Op een dag wordt zijn handeltje ontdekt en moet hij naar het strafkamp. Maar ook daar weet hij zich na een aantal weken uit te kletsen. Zijn persoonlijke SS-er vat het mooi samen: ben je soms een kat? Het lijkt wel of je 9 levens hebt...
Tegen het einde van de oorlog weten Gita en Lale afzonderlijk van elkaar te ontsnappen.
Maar de zoektocht naar elkaar geven ze niet op. En ze zullen nog lang en gelukkig leven.
Het is een romantisch verhaal van 2 gewone jonge mensen die verliefd worden in ongewone omstandigheden. Omstandigheden die het uiterste, en nog meer, van iemand vragen. Maar ondanks dat houdt hun liefde stand. Daardoor is het vooral een verhaal van hoop.
Hoop die je hard nodig hebt tijdens het lezen over de verschrikkingen in het kamp.
Een boek dat beklijft.
4,5 sterren