Lezersrecensie
Niet haar beste
Mijn mening
Ik ben fan van Karin Slaughter. Dat is geen geheim. En ook nu keek ik reikhalzend uit naar het nieuwe boek. En vorige week plofte hij op de deurmat, ik mocht hem vooruit lezen. En natuurlijk heb ik alles wat ik aan het lezen was opzij geschoven, de deurbel ui, telefoon op stil en genieten maar!
Maar was het ook genieten? Volgens mij kan Karin geen echt slechte boeken schrijven. Toch vond ik deze helaas wat minder. Zeker na de fantastische Goede dochter van vorig jaar. Dat boek had mij echt omver geblazen. Dat is bij dit boek niet het geval.
Waarmee ik niet beweer dat ik het een slecht boek vind, dat zeker niet. Ik heb het nog steeds met veel plezier gelezen.
Het is helaas weer een stand-alone. Wanneer zien we Will en Sara weer terug?! Ik vind het wel weer tijd worden.
Het verhaal wordt vertelt in augustus 2018 en in 1986. De gebeurtenissen in 2018 beleef je vanuit het perspectief van de dochter, Andy. Het verhaal van 1986 vanuit het perspectief van de moeder, Laura. Om en om wordt het verhaal uit de doeken gedaan, in behoorlijk lange hoofdstukken. Dat was echt iets dat mij opviel. Ik lees meestal van hoofdstuk naar hoofdstuk en stop absoluut niet midden in een hoofdstuk, dat is nu wel een aantal keer gebeurt. Geen probleem, maar dus wel opvallend.
De dochter noemt zichzelf regelmatig een amoebe, omdat ze weinig voorstelt en veel lijdzaam ondergaat. Hoe verzin je het? Amoebe?! Het woord van het boek, wat mij betreft. Sowieso valt het taalgebruik op. Het lijkt wat ruwer, dan in andere boeken. Wat minder netjes allemaal. Niet op een vervelende manier, want het past zeker binnen het verhaal.
Het verhaal zelf is spannend, maar misschien ook wat vergezocht. Alhoewel, tegenwoordig kun je het zo gek niet bedenken of het gebeurt. Alle lijntjes zijn goed uitgewerkt en ik werd regelmatig op het verkeerde been gezet.
Karin schuwt de maatschappelijke thema’s van toen en nu niet. Sektes, linkse acties, AIDS, vooroordelen, het komt allemaal voorbij.
Het is geen 5 sterren boek, maar nog steeds wel een goed boek.
4,5 sterren
Ik ben fan van Karin Slaughter. Dat is geen geheim. En ook nu keek ik reikhalzend uit naar het nieuwe boek. En vorige week plofte hij op de deurmat, ik mocht hem vooruit lezen. En natuurlijk heb ik alles wat ik aan het lezen was opzij geschoven, de deurbel ui, telefoon op stil en genieten maar!
Maar was het ook genieten? Volgens mij kan Karin geen echt slechte boeken schrijven. Toch vond ik deze helaas wat minder. Zeker na de fantastische Goede dochter van vorig jaar. Dat boek had mij echt omver geblazen. Dat is bij dit boek niet het geval.
Waarmee ik niet beweer dat ik het een slecht boek vind, dat zeker niet. Ik heb het nog steeds met veel plezier gelezen.
Het is helaas weer een stand-alone. Wanneer zien we Will en Sara weer terug?! Ik vind het wel weer tijd worden.
Het verhaal wordt vertelt in augustus 2018 en in 1986. De gebeurtenissen in 2018 beleef je vanuit het perspectief van de dochter, Andy. Het verhaal van 1986 vanuit het perspectief van de moeder, Laura. Om en om wordt het verhaal uit de doeken gedaan, in behoorlijk lange hoofdstukken. Dat was echt iets dat mij opviel. Ik lees meestal van hoofdstuk naar hoofdstuk en stop absoluut niet midden in een hoofdstuk, dat is nu wel een aantal keer gebeurt. Geen probleem, maar dus wel opvallend.
De dochter noemt zichzelf regelmatig een amoebe, omdat ze weinig voorstelt en veel lijdzaam ondergaat. Hoe verzin je het? Amoebe?! Het woord van het boek, wat mij betreft. Sowieso valt het taalgebruik op. Het lijkt wat ruwer, dan in andere boeken. Wat minder netjes allemaal. Niet op een vervelende manier, want het past zeker binnen het verhaal.
Het verhaal zelf is spannend, maar misschien ook wat vergezocht. Alhoewel, tegenwoordig kun je het zo gek niet bedenken of het gebeurt. Alle lijntjes zijn goed uitgewerkt en ik werd regelmatig op het verkeerde been gezet.
Karin schuwt de maatschappelijke thema’s van toen en nu niet. Sektes, linkse acties, AIDS, vooroordelen, het komt allemaal voorbij.
Het is geen 5 sterren boek, maar nog steeds wel een goed boek.
4,5 sterren
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Juul
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
