Dubbele gevoelens

Ik werk zelf vrijwillig voor het COC. Ik geef voorlichting op middelbare scholen. Vanzelfsprekend had dit boek mijn interesse.

Ik denk dat de gevoelens van de familie van Jessica voor veel familieleden van transgenders herkenbaar zijn. Het is nogal een aanpassing. Je hebt een zoon, en voor jou wellicht uit het niets, vertelt hij je dat hij zich een meisje voelt. Dat is toch niet helemaal wat je voor je kind verwacht en gehoopt had.

In dit boek beschrijft John Boyne wat het met je kan doen vanuit het perspectief van de jongere broer van Jessica, Sam. De jongere broer voor wie zijn broer een held is, een voorbeeld. Dat beeld wordt door de mededeling compleet overhoop geschud. En Sam heeft veel moeite om dat te verwerken.

Naarmate het boek vorderde had ik alleen maar meer bewondering voor Jessica. Maar ook voor Sam. Sam die zo worstelt, en ook bang is, dat hij zelf ook geen “echte” jongen is.

Het onderwerp wordt op een nuchtere en normale manier beschreven. Toch had ik meer van het boek verwacht. De negativiteit overheerst toch en ik vraag me af of dit boek bijdraagt bij de acceptatie van transgenders. Al weet ik natuurlijk niet of dat het doel van de schrijver was. Mijn oordeel: OKE