Gruwelijk en fijn

Met Piep zei de muis heeft Arlidge zich, wat mij betreft, gevestigd als schrijver van gruwelijke thrillers. Goede gruwelijke thrillers.
Hij schuwt de vreselijke details niet, een sterke maag is wel aan te raden.
Ondanks de vreselijke moorden, weet Arlidge het voor elkaar te krijgen de moordenaar als mens neer te zetten, en niet als monster. En aan het einde voelde ik zelfs sympathie voor de moordenaar.
Het motief van de dader is eigenlijk al vrij snel duidelijk, het waarom blijft langer onduidelijk. Gedurende het onderzoek worden steeds meer stukjes van de puzzel vrij gegeven.
Inspecteur Helen Grace leren we nog beter kennen. We leren meer over haar demonen uit het verleden. Haar ingewikkelde relaties met de mensen om haar heen. Of misschien wel de ingewikkelde relatie met zichzelf.
Eenmaal begonnen in dit boek is het lastig het weg te leggen, je wil alleen maar meer, meer, meer!
4,5 sterren