Gruwelijk

Voor mij is dit pas het tweede boek dat ik lees van Sterre Carron. Eerder las ik al Trifla. En al is het een serie rondom een vaste inspecteur: Rani Diaz, ik heb dat niet als belemmering ervaren tijdens het lezen. Natuurlijk zijn sommige dingen in het privéleven van het politieteam niet altijd even duidelijk en vanzelfsprekend, maar voor de kwaliteit en leesbeleving van het verhaal heeft dat voor mij geen verschil gemaakt. Alles was goed te volgen.

Met het begin van het verhaal raakt Sterre meteen iedereen in zijn of haar grootste angst: de verdwijning van een kind. De urgentie van het verhaal is meteen duidelijk. En je kunt alleen maar hopen dat het goed gaat aflopen.

Als je Sterre in het echt ontmoet merk je dat het een lieve, spontane en warme vrouw is. Het is daarom voor mij bijna onvoorstelbaar dat zij dit boek heeft geschreven. Ik ben namelijk best wel wat gewend in thrillers, heb er ook al veel in mijn leven gelezen. Maar wat gruwelijkheden betreft vliegt Pitta toch met sneltreinvaart mijn top 5 van gruwelijkheden binnen. En wat het allemaal misschien nog gruwelijker maakt is dat het niet eens zo heel ver gezocht is en het dus in werkelijkheid zo kunnen gebeuren. Ik moet er niet aan denken!

Eenmaal begonnen in dit boek leg je niet zomaar weer weg. Je wilt weten hoe het verder gaat, hoe het gaat aflopen.

Het taalgebruik is eenvoudig, maar duidelijk. Als ik al een negatief puntje zou moeten noemen, en dat is dan echt een persoonlijke ergernis, is dat het gebruik van verkleinwoorden als het gaat om het ontvoerde meisje. Er wordt regelmatig bijvoorbeeld gesproken over handjes…Iets waar ik behoorlijk allergisch voor ben. Maar verder heb ik weinig aan te merken. Het is een vlot geschreven, spannend, gruwelijk boek. Ik waardeer het dan ook met een: GOED.