Verplicht op de middelbare school

THUG LIFE komt uit een song van Tupac. In het boek wordt er meerdere keren naar verwezen. Onder andere door Khalil, de jongen die vermoord wordt.
Het betekent: The Hate U Give Little Infants Fucks Everybody.
Je zou kunnen zeggen dat dit het thema van het boek is.
De hoofdpersoon Starr groeit op in een donkere buurt. Maar ze gaat naar een blanke school. Daardoor ontstaan er 2 Starrs: de Starr die zich aanpast aan het blanke leven op school, inclusief blank vriendje, en de Starr die meer zichzelf is thuis. Al sluit ze daar haar schoolleven buiten.
Door de moord op Khalil komen beide werelden op zijn kop te staan en moet Starr, om zich staande te kunnen houden, overal zichzelf zijn en laten zien.

Starr is de enige getuige van de moord op Khalil. Het is haar woord tegen dat van een blanke politieman. In eerste instantie houdt ze haar mond, maar als Khalil verkeerd in de media wordt neergezet, als drugdealer, en dat hij zijn dood verdiende, moet ze wel spreken. Haar verhaal vertellen. Met gevaar voor eigen leven want niet iedereen neemt het haar in dank af.
En nog afgezien van de publieke opinie, leert ze ook wie haar echte vrienden zijn en wie haar laten vallen. Wat uiteraard een harde les is.

Als lezer wordt je meegenomen in het harde leven van de zwarte Amerikanen. Je leest over de vooroordelen en de moorden op zwarte jongens door blanke agenten.
Het leven van Starr is moeilijk. Ze heeft als jong meisje al haar vriendinnetje vermoord zien worden. En nu op haar zestiende is ze getuige van de moord op haar beste vriend. Zij is nu nog als enige over van een hecht drietal. Hoe eenzaam is dat?

De Black Power-beweging speelt ook een grote rol in het boek, alleen al omdat de vader van Starr een overtuigd volgeling is. De kinderen kennen ook alle basisprincipes van de beweging uit hun hoofd.

Elk personage in dit boek is nodig om het verhaal goed te kunnen vertellen. Om het verhaal van meerdere kanten te belichten. En al beleef je het vanuit het perspectief van Starr, je krijgt de vele kanten van het verhaal wel mee. Door bijvoorbeeld een interview op tv, gesprekken op school.

Ik las dit boek in het engels. Bij sommige boeken heb ik nou eenmaal het gevoel dat ze beter tot hun recht komen in hun originele taal. Waarmee ik niet wil zeggen dat vertalingen slecht zijn. Maar heel soms heeft dit mijn voorkeur.

Het is een boek dat mij wel aan het denken gezet heeft. En met het schrijven van deze recensie merkte ik dat ik worstelde met de begrippen blank en zwart. Om de een of andere reden voelde het toch niet goed.

Wat mij betreft is dit een boek dat verplicht moet worden op de Middelbare school.