Net even anders

In het begin moest ik wel wennen aan het taalgebruik. Het was te wollig naar mijn zin. Bijvoorbeeld: “Het gras was vochtig geworden. Vochtig, donker en vol bedrijvigheid.“ Sorry, maar gras vol bedrijvigheid? Ik zie dan allemaal enge insecten en andersoortige beesten voor me. Het roept in ieder geval geen romantisch beeld bij mij op. Sterker nog, ik kreeg er letterlijk en figuurlijk jeuk van.

Het duurde ook tot halverwege tot ik echt goed in het verhaal zat. Tot die tijd was het toch een beetje worstelen, het verhaal kreeg mij niet in zijn greep. Maar eenmaal halverwege kon ik juist niet meer stoppen met lezen en moest ik weten hoe het zou aflopen. Het heeft uiteindelijk mijn halve nachtrust gekost.

Naast het romantische verhaal heeft het bijna iets thrillerachtigs. Want wat is er gebeurd met Eddie? Waar is hij gebleven? Waarom laat hij niks van zich horen? Op een bepaald moment dacht ik wel te weten hoe de vork in de steel zat, maar het bleek net even iets anders te zitten. Tja, dat krijg je met vooroordelen…

Sarah begrijp ik wel, al stelt ze zich wel heel afhankelijk op. Maar dat iemand zomaar zonder reden niks meer laat horen…ik zou denk ik ook gaan malen en in die zin zijn haar acties heel begrijpelijk.

Het is uiteindelijk een heel romantisch verhaal, maar wel eentje met een zwart randje. En dat maakt hem in mijn ogen net even wat anders dan de meeste romantische verhalen. En in positieve zin!