Je raakt zo ver van huis, m´n lief ..

Een boekje dat je leest met een diepe zucht van menselijke onmacht, met soms een glimlach en vaak ook dichtbij een traan. Dit dunne boekje is gevuld met rakende gedichten en zorgverslagjes over de dame die de auteur zo liefhebbend ´mijn lief´ noemt. Wanneer Alzheimer zoveel afneemt van de toekomst die nog rest, is daar altijd nog de liefde, als niet in de ogen van de persoon met Alzheimer dan zeker in het hart van deze auteur. Heel herkenbare gedichten als je iemand dichtbij ziet veranderen en verstillen door Alzheimer of dementie. Dit boekje voelt door de herkenning ook een beetje zalvend, al neemt het niets weg aan de afstand die groter wordt en de heilwee aldus.

Een stukje uit het meest rakende gedicht voor mij :

Je raakt
zo ver van huis, m´n lief
Je bent
nog amper thuis, m´n lief

Dit boekje is de derde in de reeks rond Alzheimer. Eerder verschenen ook ´Er zijn geen torens meer´ (2021) en ´Voordat je ver weg´ (2023).