Liefdesbekentenis met zoutzuur

In deze autobiografische fictie beschrijft Jorge Barón Biza gedetailleerd het ziekte- en restauratieproces van het gezicht van zijn moeder, die slachtoffer werd van een zoutzuur aanval. Het huwelijk van zijn ouders strandde en in een impuls verminkte vader Arón moeder Eligia en schoot een kogel door zijn eigen hoofd. En dat terwijl Arón als idealistische revolutieschrijver probeerde om de wereld te herscheppen als eerlijker en rechtvaardiger. De ik-figuur (Mario) observeert hoe de vroegere gelaatstrekken van zijn moeder verdwijnen en haar nieuwe gezicht continu aan verandering onderhevig is. Elke brandvlek of verschroeiing, elke verkleuring, elk pas ontstaan diepteverschil of nieuwe accenten op Eligia's gezicht. Of hoe plastisch chirurgen in een Milanese privékliniek nieuwe gaten, krochten en openingen creëren om een nieuwe eenheid te creëren. 'De Woestijn' (1998) het sterkst als Barón Biza het leed van zijn moeder beschrijft met een mengeling van welhaast erotische fascinatie en medelijden naar haar lijden. Toch komt het werk als ontwikkelingsroman niet helemaal uit de verf, omdat het narratief daarvoor net iets te zoekend en te weifelend blijft. Zo voelen de ideeën en overdenkingen wat geforceerd intellectualistisch en blijft de spiegelende liefdesrelatie met prostituee Dina teveel aan de oppervlakte.