Ongenadig goed

Karin Hazendonk (1961) werd geboren in Utrecht. Als kind las ze veel en vormden er verhalen in haar hoofd. In 2013 verloor ze haar baan vanwege een reorganisatie en focuste ze zich volledig op het schrijven. Na het schrijven van jeugd- en kinderboeken volgden er twee thrillers en korte verhalen.

De cover met de mooie kleuren waarop een afbeelding staat van een strop die uitrafelt, de vogels die wegvliegen, zal zeker opvallen in een boekhandel. De tekst op de achterflap nodigt uit om het boek snel open te slaan.

Ongenadig start met Anouk. Zij ontmoet Sven op een personeelsfeest als ze de inhoud van haar wijnglas in een plantenbak kiepert. Ze krijgen al snel een relatie. Na een paar maanden vraagt Sven Anouk om te gaan samenwonen. Anouk twijfelt maar haar tweelingzus Miranda haalt haar over. Hij is de perfecte man volgens haar. In het begin lijkt dit ook zo te zijn.
Sven heeft een bizarre hobby waar Anouk niets van begrijpt. Hij kijkt naar horrorfilms, hoe gruwelijker en bloederiger hoe beter.
Anouk krijgt na een ongelukje in bad te maken met een ander gezicht van Sven. Aan de ene kant is hij heel zorgzaam terwijl zijn andere kant haar met een onverschilligheid behandeld. Wanneer Sven haar medicijnen brengt om de pijn te verzachten, valt Anouk in slaap. Echter wordt ze niet wakker in haar eigen slaapkamer maar is overgeleverd aan de duistere plannen van Sven.

Karin Hazendonk heeft met Ongenadig een ongenadig gruwelijke thriller geschreven. Ze heeft een vloeiende schrijfstijl, zonder moeilijke woorden, dat daardoor snel leest. Ook de perspectiefwisselingen, de flashbacks naar het verleden van Sven en het schrijven in de ik-vorm (Anouk) dwingen je om het boek niet aan de kant te leggen.
Hazendonk schuwt niet om het een en ander gruwelijk te beschrijven. Ongenadig is zeker geen boek voor watjes of mensen met een zwakke maag. Het is zo beeldend beschreven dat je het zo voor je ziet. Uitermate geschikt voor een verfilming.
De namen van de personages die aan het woord zijn, staan boven de hoofdstukken. Het is ongelooflijk hoe Karin in het hoofd van de gestoorde Sven kan zitten en hem zo neer te zetten. Hij is een psychopaat van de bovenste plank.
Het verhaal blijft aan alle kanten boeien omdat het vanuit verschillende personages worden belicht. En dat einde … dat is een groot wow moment. Briljant bedacht en geheel onverwacht.
Ook de spanning zakt geen moment in. Soms is het zelfs nagelbijtend spannend.
Ongenadig is tot nu toe het beste boek van Karin Hazendonk waarmee ze zich in een top tien lijstje mag plaatsen naast b.v. Mo Hayder: een nagelbijtende, gruwelijke, ongenadige thriller.