Wat een plot!

Ik lig in coma …
Amber Reynolds wordt wakker in een ziekenhuisbed, alhoewel … wakker is iets te veel gezegd. Ze kan horen, denken, maar bewegen of praten kan ze niet. Ze zit opgesloten in haar eigen lichaam.
Wat Amber wel zeker weet is dat ze niet door een ongeluk in deze situatie is beland.

Het verhaal wordt langzaam, maar zeker ontrafeld doordat de auteur schakelt tussen het heden in het ziekenhuis, het tijdstip van het ongeval tussen Kerst en Oud en Nieuw en terug naar de jeugd van Amber.

Mijn man houdt niet van me …
Amber hoort de gesprekken die worden gevoerd aan haar bed. Ze is ervan overtuigd dat haar man en haar zus iets te verbergen hebben.
Er is nog iemand uit haar verleden. Is hij degene die het op haar heeft gemunt? Wat Amber te doen staat, is wakker worden.

Soms lieg ik …
Wat een understatement.
Alice Feeney is in staat geweest om mij volkomen op het verkeerde been te zetten. Wat een plottwist. Ik zag dat echt niet aankomen.
Ze heeft hiermee een debuut neergezet dat nog lang zal nazinderen.