Gaaf boek!

Quincy, Sam en Lisa; oftewel ‘The Final Girls’ staan met z’n drieën garant voor dit pakkende, intrigerende, spannende en verrassende verhaal. In de ik-vorm volgen we hoofdpersoon Quincy. Net als de andere twee meiden overleefde zij als enige de gruweldaden van een seriemoordenaar. De media zit er bovenop en de connectie is gelegd. Quincy kampt met selectief geheugenverlies, heeft haar leven samen met haar levenspartner Jeff weer goed op de rit, totdat…..

Sager weet me, met een fijne schrijfstijl, gedurende het lezen steeds meer in te pakken. De tussendoorse flashbacks in de derde persoon naar wat er toch in Pine Cottage gebeurd is, dragen hier ook zeker een steentje aan bij. Wat zeg ik, een rots.

Heerlijk dit switchen, en telkens kom je een stukje dichterbij de uiteindelijke ontknoping. De personages staan als een huis en worden stukje bij beetje verder uitgediept. Hoe gaat dit verder en hoe gaan ze in elkaar haken? In ieder geval niet zoals ik het had bedacht!

Het mooie is dat Sager je het gevoel geeft dat het die ene richting, of misschien toch nog die andere op zal gaan. Je denkt zeker te zijn, wordt vervolgens toch aan het twijfelen gezet en hoopt ondertussen dat je met iets anders om de oren geslagen gaat worden.

Als die tik dan komt, tsja dat is voor mij als die lekkere kauwgombal die nog onderin het bekertje van je ijsje zit. Wat een machtig verhaal, waarin wendingen zich op juiste moment voordoen. Waarin je richting ontrafelen getrakteerd wordt op spanning, moord, geheimen, onderzoek en geweldige personages. Het einde an sich is fantastisch. Alles is duidelijk, zo passend ook, en met een meer dan voldaan gevoel sla ik dan dit boek dicht.

Conclusie:

Schrijfstijl: 4

Leesplezier: 4.5

Plot: 4.5

Psychologie: 4.5

Originaliteit: 4

Spanning: 4

Vier dikke stralende sterren voor De laatste meisjes.

Karin Meinen-Samenlezenisleuker