Goed boek maar ik mis echt spanning en wat snelheid

Knight trapt door middel van een prachtig intro in de ik-vorm af. Het maakt direct nieuwsgierig naar het wel en wee van de 43-jarige Christine Butcher, want wat is hier allemaal gebeurd?

Christine, de secretaresse, wat wordt ze als personage fantastisch neergezet en dit geldt ook zeker voor haar bazin Mina. Zowel de schrijfstijl als de personages maken indruk, het maakt alleen het gebrek aan spanning in dit verhaal niet helemaal goed.

De verhoudingen onderling op het werk en wat dit met het privéleven doet van Christine zijn plaatsvervangend schaamteverwekkend. En ook weer zo onderbouwd en verteld dat je er bijna begrip voor op kunt brengen. Bijna, want dit kan niet goed of gezond zijn, althans in ieder geval voor Christine niet. Zo kabbelt het verhaal in die prachtige stijl voort, waarbij je af en toe een hint krijgt maar er gebeurt verder langere tijd zo weinig. Onderhoudend blijft het zeker en dan komt daar een groot stuk rechtszaak. Een cadeau, ik hou van legal, en ook hier neemt Knight mij te uitgebreid de tijd om het geheel neer te zetten. Pluspunt is dat je wel veel gevoel hebt bij dit gebeuren; jonges wat bedrukt en inhoudelijk zit het prima in elkaar. De gehaaidheid, de schokkende ommezwaai, je voelt het letterlijk met een weeïge onderbuik continue mee.

Op het laatst wordt de gretigheid tot lezen nog even goed aangewakkerd. Wat een subliem einde, verrassend ook. Al met al is De secretaresse een sterk verhaal, met ijzersterke personages, voorzien van een prima plot. Dit alles, tezamen met de meer dan kundige pen, kon vanwege de traagheid en het gebrek aan spanning dit boek niet optillen tot vier sterren. Maar ik heb er op zeker voldoende leesplezier aan beleefd.

Conclusie:

Drie sterren voor De secretaresse.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker