Ja, dit is gaaf

Een Italiaans duo achter een pseudoniem, een achterflap die gelijk aanspreekt. Hoe fijn is het weer dat verwachtingen waar gemaakt worden want ik heb genoten van Heimwee naar bloed. Althans grotendeels.

De personages worden fantastisch neergezet. Piatti en Besana zijn gigantische tegenpolen en een ieder weet op hun eigen manier me in te pakken. Samen weten ze dan ook dat geweldige setje te vormen. Vooral ook de scherpe humor doet me regelmatig flink grijnzen tussen de gruwel door. Dat deze humor later afzwakt vind ik ergens jammer, maar in die zin ook geen gemis omdat het hele gebeuren dit met gemak opvangt.

De insteek vanuit de journalistiek is lekker verfrissend en hoe verder je komt hoe meer er toch ook nadruk op onderzoek gaat liggen. Lekker. Het switchen naar het verleden, de seriemoordenaar van toen, is een hele toffe verrijking en maakt nog verder nieuwsgierig. Regelmatig kom je eten en wijn tegen, charmant gewoon en op een gegeven moment weidt Correnti ook graag uit met feitelijke zaken. Zinnig en passend? Ja. Kon het me blijven boeien? Nee, dat had van mij echt minder gemogen want ik neig hier steeds naar scannend lezen. Voor mij eigenlijk het enige minpuntje in dit verhaal want het is origineel, spannend en richting einde zit ik dan ook op het puntje van de stoel. Wat een fantastisch derde deel en wat een pracht van een plot ook.

Zou er een volgend boek komen met deze personages, count me in want dit is gaaf!

Conclusie:

Op alle fronten vier sterren voor Heimwee naar bloed.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker