Jongesjonges wat een boek!

Soms zie je een boek en alles, maar dan ook alles spreekt aan. Zo ook met Natan Z. De cover, de achterflap, over de auteur en dan een debuut. En mensen mensen dit is nu waarom ik zo graag thrillers lees!

De proloog is direct al onheilspellend waarna je een sprong maakt naar vijftien jaar later. We hebben te maken met een advocaat, een schrijfster, met uiteraard Suus; ze werkt met Tbs’ers en dan Natan zelf. Natan is eng, doodeng. De spanningsboog staat als een malle gespannen en dan de macht die deze dader heeft. Onderhoudt. Uitoefent. De strijd wordt op geweldige wijze aangegaan en wat een lefgozer is Suus. Alleen al dit gegeven doet je in passages belanden waar je gewoon doodsbang van wordt. Mix dit met een stukje legal via Reinier op een andere zijlijn, met Hannah in het buitenland waar ook de meest brute dingen gebeuren en voilà. Daar zit je dan met kloppend hart te hopen, te gruwen en te genieten.

Dat genieten wordt zeker ook veroorzaakt door een pracht van een schrijfstijl; dit is kwaliteit en doorspekt met een dijk aan dialogen. Dit is filmisch en wanneer je zó opgaat in een verhaal, wanneer spanning en angst zó binnen weten te komen, hoe gaaf wil je het hebben? Is dat alles? Welnee, want dan kom ik op het punt van de plot. Van het begin tot het eind zit dit verhaal op een prachtwijze complex en intelligent in elkaar. Wat een lijnen, wat een personages, wat een opbouw en wat een gruwelijk goed en verrassend einde. Een einde dat me verbijsterd achter wist te laten. Nee, je mag niet vloeken, maar ik heb het stiekem wel gedaan.

Conclusie:

De volle bak voor Natan Z.

Vijf sterren!

Karin Meinen - Samenlezenisleuker