Onwaarschijnlijk goed!

Met dank aan Uitgeverij Agemo voor het recensie-exemplaar

Auteur: Bronja Hoffschlag

Uitgever: Agemo

Aantal pagina’s: 316

Genre: Roman / NUR 301

Verschijningsdatum: 17 juli 2017



Over de auteur:

Bronja Hoffschlag (1981) debuteerde in 2013 met de psychologische thriller De Dode Kamer, waarmee ze de Hebban Debuutprijs won. Ook het vervolg, De Skinner Methode (2015) ontving lovende kritieken en behaalde de eerste plaats in de Hebban Leesclub Hall of Fame. In 2014 verscheen van haar hand de thriller-novelle Snuff. Hoffschlag is tevens tekstschrijver voor de metalband Burning.

P.I.D. is haar debuutroman.

(Bron: www.bronjahoffschlag.nl )

Cover:

Niet alleen de cover is apart en mooi, het hele boek an sich is een feest om in handen te hebben. Daar is de nodige zorg aan besteed. De kaft valt op en trekt direct de aandacht. Voeg daar de achterflap aan toe en mij heb je!

Achterflap:

1967. Nadat de achttienjarige Thomas Fremont een nieuwe foto van de Beatles ziet, raakt hij ervan overtuigd dat Paul McCartney om het leven is gekomen en vervangen door een bedrieger. Met ieder album dat verschijnt stapelen de aanwijzingen die hij ontdekt in de covers en liedteksten zich op, maar niemand hoort of ziet wat voor Thomas zo overduidelijk is. Hij besluit de waarheid aan het licht te brengen, een keuze met verstrekkende gevolgen

1999. Beth denkt nog vaak terug aan de nacht, waarop haar enige zoon verdween. Thomas kwam nooit meer thuis. Dertig jaar heeft ze berust in het feit dat ze hem nooit meer zal zien, totdat ze in een kastje van haar man, Robert, een stapel documenten vindt en ontdekt wat Robert al die jaren angstvallig voor haar heeft verzwegen. Beth neemt een beslissing: ze moet en zal haar zoon terugzien. Hoe dan ook.

Een ontroerende en volstrekt originele roman over verschillende vormen van eenzaamheid en de kracht van onwaarschijnlijke vriendschappen, waarin feiten naadloos worden verweven met fictie.

Mening:

Wat een voorrecht en wat een mazzel om dit boek voor verschijnen al gelezen te mogen hebben. P.I.D. maakte op alle fronten diepe indruk, maakte me compleet verslaafd aan lezen en maakte dat ik na het dichtslaan een gevoel van afscheid nemen had. Dit ervaar ik op deze wijze niet zo vaak met een boek, niet op deze manier.

Men neme een doodgewone straat met op het oog doodgewone buren. Hoe kun je bevroeden dat je meegesleurd wordt in een zó mooi, intelligent en goed geschreven verhaal waarin je van de ene emotie in de andere valt? Het antwoord is: niet. Dit zie je niet aankomen, dit is beleven en genieten: leesplezier ten top.

Tom is de centrale figuur waar P.I.D. om draait. Maar ook de andere personages daar omheen zijn uniek in hun soort, stalen bijna allemaal mijn hart en spelen ieder op eigen wijze hun meer dan belangrijke rol. Het is briljant hoe het allemaal in elkaar gaat haken en hoe de onderlinge banden zich weten te ontwikkelen.

De rode draad m.b.t. de Beatles/ Paul McCartney laat je verbazen en verwonderen. Met opgetrokken wenkbrauwen zet het tot nadenken en twijfelen, vraag je je van alles af en gaf de introductie van Charlie met daarna het besef me ronduit kippenvel! Dit is de eerste keer dat ik na het lezen van een boek een aantal zaken ben gaan opzoeken en dan is het klip en klaar wat een research hier ook achter zit. Zo waren er voor mij echt meerdere wauwmomenten. Ook het moment dat de titel, maar vooral de cover ook me duidelijk werd, och jongens wat gaaf.

Hoffschlag hanteert een meer dan kundige pen en bezit een prachtige, filmische eigen schrijfstijl. De opbouw is subliem en het plot, inclusief de toffe tijdlijnen, vond ik in zijn geheel echt niet normaal goed. P.I.D. bevat zoveel diepgang en elementen; onderzoek, moord?, liefde, vriendschap. Maar ook spanning, angst, eenzaamheid, geheimen, acceptatie zijn thema’s die je raken tot op het bot. Voeg daar als kers op de taart prachtige quotes, muziek en feelgood aan toe, en voilà! Het einde maakt het vervolgens helemaal af, dit is compleet en dit suddert nog heerlijk na. Vergeet vooral het dankwoord ook niet :)

Spreekt dit je aan dan kan ik alleen nog maar zeggen, pak op dit boek!

Conclusie:

Vijf sterren op alle fronten.

Karin Meinen.

Voor Bronja:

All the lonely people, where do they all come from?

All the lonely people, where do they all belong?

-The Beatles-