Lezersrecensie
Tot in detail en levensecht!
“Je hebt ze over me horen praten. De anderen. Je hebt de verhalen gehoord en geloof me, ze zijn allemaal waar. Allemaal. Ik ben de jager... Het monster... Slechts menselijk, totdat het beest loskomt uit zijn ketens en de duisternis hem tot zich neemt. Welnu, het beest is los en hij komt voor je...”
De Nederlandse architect Misha Larsen zit sinds zijn veroordeling wegens doodslag in een Amerikaanse staatsgevangenis. Slechts een handvol mensen weet dat hij in werkelijkheid op een wraakmissie is en een dodenlijst afwerkt. Door onvoorziene omstandigheden ziet Misha zich gedwongen om een pact te sluiten met seriemoordenaar Donald Skinner om ook de volgende naam van zijn lijstje te kunnen schrappen, maar lang niet iedereen is gecharmeerd van zijn nieuwe bondgenoot en Misha is niet de enige met een ‘Plan B’.
Ondertussen verdiept zijn broer Lennart zich op Misha’s verzoek in het verleden van Skinner en stuit daarbij op schokkende gebeurtenissen, waarbij feit en fictie naadloos in elkaar overlopen. Vastbesloten gaat Lennart op zoek naar de waarheid achter de legende. Hij komt erachter dat sommige dingen beter begraven hadden kunnen blijven, wanneer zijn research hem steeds terugleidt naar de man met wie het ooit allemaal begon: sekteleider Macchias Dawson, die zelfs vanuit het graf aan de touwtjes lijkt te trekken.
***
Lennart en Misha Larsen, twee broers waarvan 15 jaar geleden de ouders zijn omgekomen in een auto ongeluk. Na de uitvaart worden de jongens gescheiden en wordt Misha geplaatst in een pleeggezin. Het is de bedoeling dat Lennart een woonst zoekt om zo de voogdij van zijn jongere broer op zich te nemen. Dit zou negen maanden in beslag nemen, maar de negen maanden worden uiteindelijk drie jaar en daarna is niets nog hetzelfde!
Hoe gaat het verder met hen.....
***
Misha zit in de gevangenis waar hij zijn straf voor doodslag moet uitzitten. Lennart kan nog steeds niet begrijpen dat zijn broer, de architect in maatpak en hoog IQ, zichzelf aangegeven heeft. Tot hij van Maren, Misha zijn vriendin te horen krijgt dat hij in de gevangenis wilde komen en dat dit allemaal onderdeel uitmaakt van een plan, Project X. Stukje bij beetje verteld Misha de inhoud van Project X aan Lennart. ‘Mijn broer is gek’, maar langs de andere kant wil hij zichzelf overtuigen dat wat zijn broer deed, ok is!
Donald Skinner, Misha’s buurman in de gevangenis en seriemoordenaar raakt gefascineerd door de architect. Wat hij niet weet is dat Misha hem ergens anders wil hebben dan waar hij nu is. Omdat Misha weinig over Skinner weet, vraagt hij aan Lennart wat opzoekwerk te doen over Skinner. Ondertussen gaat in de gevangenis het kat en muis spel tussen Skinner en Misha verder.
Als Lennart in het verleden van Skinner gaat graven komt hij uit bij sekteleider Macchias Dawson. Skinner blijkt te zijn opgegroeid in de sekte van Dawson. Als Lennart oud filmmateriaal in handen krijgt met beelden van de achtjarige Donald, blijkt dat deze al goed wist wat hij wilde worden... net als Dawson. En hoe meer Lennart ontdekt, hoe luguberder alles wordt.
In Seattle wordt onder de junkies de angst voor de Hell House Killer weer aangewakkerd. Verschillende verslaafde meisjes verdwijnen en worden na een tijd dood teruggevonden. Rechercheur Eliane Sloane ziet overeenkomsten met een moordzaak van jaren terug en is ervan overtuigd dat zij weet wie de dader is. Ze voert haar eigen onderzoek met hulp van Joel, een junk en haar contactpersoon in die wereld.
Lennart pendelt ondertussen op en neer tussen New York, waar hij zijn broer op woensdag bezoekt en Seattle. In Seattle woont Eliane met wie hij een relatie heeft. Hij kan zijn verhaal bij haar kwijt en zij kan haar verhaal bij hem kwijt. Tot het onverwachte gebeurt. Een klap, stilte en........
***
Waar de De Dode Kamer eindigt, begint De Skinner Methode. Het verhaal over Misha en Lennart, de twee broers die zo totaal verschillend zijn...
Dit boek is net als DDK, onderverdeeld in verschillende boeken en elk boek verteld het verhaal door de ogen en beleving van één van de personages. Bronja neemt je weer letterlijk mee in de wereld van de twee broers. Ze schrijft in duidelijke taal, waardoor DSM, ondanks het kleine lettertype, leest als een trein.
Opmerkelijk hoe zij in de huid van haar karakters kruipt en dit weet over te brengen op de lezer. Alles wordt tot in het detail beschreven en uitgewerkt. Als lezer zit je er dan ook middenin. Toch blijft het opletten geblazen! Even niet geconcentreerd en de kans is groot dat je iets mis, want wat niet belangrijk lijkt komt later wel weer ergens om de hoek kijken.
De karakters zijn levensecht neergezet. Door in het heden en verleden te schrijven, krijg je op een originele manier steeds meer puzzelstukjes aangereikt van de verschillende personages en worden ze ‘tot op het bot’ uitgewerkt, zodat je bijna één met hen wordt.
Knap hoe zij het psychologische spel dat gespeeld wordt binnen de muren van de gevangenis, weergeeft. Ik vind het noemenswaardig dat zij in het hoofd van moordenaars en criminelen kruipt en dit op een realistische manier weet neer te zetten. Tijdens het lezen voel je niet alleen een onderhuidse spanning, maar zie je het hele verhaal als in een film voor je.
De opbouw van het verhaal blijft uniek met flashbacks en onverwachte wendingen. Hoffschlag heeft in dit boek ook meer personages ten tonele gebracht, wat haar weer meer mogelijkheden geeft voor het derde deel. Ik vind het bovendien magnifiek hoe zij alle personages aan elkaar weet te linken. Wanneer ik dacht ‘wat heeft die er nu mee te maken’, werd dat in het verloop van het boek wel duidelijk.
Omdat er meer dan een jaar tussen deel 1 en deel 2 zat, had ik wel schrik dat ik niets of weinig meer zou weten van wat vooraf ging. Gelukkig heeft Bronja dit opgelost door in het begin van haar boek kleine reminders te geven. In mum van tijd kwamen daardoor de grote lijnen uit DDK weer terug.
Heel mooi en logisch is de redenering over veel weten, maar niets begrijpen.
‘Je weet dat de aarde rond is, maar weet je ook waarom dat zo is?’ Zoiets stemt tot nadenken en neemt je mee in het verhaal.
Ook de cover sluit weer mooi aan bij het verhaal. Het kruis dat ondersteboven hangt komt op een verrassende wijze terug. De blauwe kaft met daarop de titel in gele letters is één met zijn voorganger, De Dode Kamer. Ik geef de cover een 7.
Op haar eigen sublieme manier, of is subtiele hier beter van toepassing, heeft Bronja weer een kanjer van een boek neergezet. Dit boek klopt van begin tot het einde en verveeld geen moment. Ondanks dat het boek 'dik' is, wil je verder lezen. Ik kan niet anders dan 5 fonkelende sterren geven.
‘I like the way your mind works, sweetheart’
Karin Teirlynck
Team - DPB
1
Reageer op deze recensie