Dood Water, mijn eerste, maar niet mijn laatste.....

Dood Water - Toni Coppers
Genre - Thriller
Paperback - 309 pagina’s
Uitgeverij Manteau
ISBN 978 90 223 2963 4
2014


Achterflap;

Een pijp langs de Antwerpse Scheldekade: het enige aanknopingspunt bij de verdwijning van Albrecht Stuyt, een missiepriester aan wie een geurtje van pedofilie kleeft. Bizar genoeg vinden duikers bij het dreggen niet het lijk van de geestelijke, maar wel dat van Pina Gonzalez, een voormalig hoertje uit het Schipperskwartier. Commissaris Liese Meerhout van de Antwerpse moordbrigade krijgt kop noch staart aan het verhaal. Het parket beschouwt de zaak van de verdrinkingsdood van de prostituee als afgedaan, maar Liese zoekt koppig verder. Wanneer uiteindelijk ook het verminkte lijk van de gewurgde missionaris aanspoelt, stapelen de vragen zich op. Want wie zit achter de moord? De hebberige neef van Stuyt? Een Afrikaanse smokkelbende? Corrupte pooiers en genadeloze smokkelaars. Algauw raakt Liese Meerhout verstrikt in een kluwen van intriges, doodsbedreigingen, rauwe seks en gewetenswroeging. Niets blijkt moeilijker dan zoeken naar de waarheid in dood water.

Cover;

De cover roept om aandacht door de rode letters. Ik zou hem zo uit de rekken nemen, enkel en alleen daarvoor.
De verdere kleuren zijn grijstinten, water en een dode man op de voorgrond. De titel is in wit met de mededeling dat het een Liese Meerhout thriller is, wat mij doet vermoeden dat het om een serie gaat. Verder lees ik nog een quote "Dood water, de onschuld vermoord", hopelijk brengt die mij duidelijkheid als ik het boek lees.
De cover geef ik een 8

***

Het verhaal begint met het vinden van een pijp langs de Schelde die een rode draad in het boek inneemt. Er lopen twee misdaden door elkaar die erg professioneel in elkaar geweven zijn. Enerzijds is er een vermiste pastoor, anderzijds het dode lichaam van een ex-prostituee die uit de Schelde gevist wordt. Het is prachtig hoe de auteur de verschillende personages in het verhaal naar het einde toe aan elkaar weet te koppelen. In eerste instantie dacht ik dat dit het zoveelste verhaal over priesters en pedofilie zou worden, maar niets is minder waar. Het verhaal krijgt een heel andere wending die ik niet zag aankomen. Mondjesmaat krijg je als lezer meer informatie en zo werkt Coppers langzaam naar de plot toe.

Liese vind ik een aangename vrouw, ambitieus en gaat volledig op in haar werk. Eigenlijk een typische hoofdpersonage die je dikwijls tegenkomt in thrillers. In haar relatie met haar andere collega’s wordt vooral Masson goed in de verf gezet. Ik heb het gevoel dat die twee een liefde/haat verhouding hebben. De andere collega’s zijn minder uitgewerkt, wat ik eigenlijk wel spijtig vind. De overige personages in het boek worden naargelang hun bijdrage in het verhaal op een duidelijke manier naar voor gebracht. Je weet als lezer duidelijk wie wie is! Toch had ik wat moeite met de liefdesrelatie met Fabian, maar dit kan ook zijn omdat ik de vorige boeken met Liese niet gelezen heb en er daardoor geen kijk op heb. Ik heb geen idee wat ik ervan moet denken en in hoeverre ze echt een relatie hebben?

Van de auteur heb ik nog niets gelezen, maar na het lezen van de achterflap lagen mijn verwachtingen hoog. Die zijn echter maar voor een deel ingevuld. Ik had me meer voorgesteld bij ‘corrupte pooiers, genadeloze smokkelaars, doodsbedreigingen, rauwe seks, ..........’ Al bij al was het nog redelijk braaf.
Ik heb ontzettend genoten van Coppers zijn manier van schrijven. Vlotte pen, duidelijke taal, ‘droge’ humor van de bovenste plank. Dit boek is voor een breed publiek bereikbaar, zelfs voor een beginnende thrillerlezer.

Aangezien het mijn eerste boek van Toni Coppers is, is het dus ook mijn eerste Liese Meerhout thriller. Tijdens het lezen had ik niet het gevoel dat ik een zoveelste deel van een serie las. De boeken zijn dus perfect als ‘stand-alone’ te lezen. Dit boek heeft me kunnen bekoren met zijn boeiend verhaal dat zich afspeelt in Antwerpen, daardoor wordt het een typisch Belgische thriller die me vooral deed denken aan Aspe. Persoonlijk vond ik er erg veel personen in voorkomen, waardoor je als lezer goed moet opletten en soms eens moet terug bladeren om te zien wie het weer was! De cover is zeer passend voor het verhaal, water (ik neem aan de Schelde) en het lichaam van een dode man, precies waar het verhaal om draait.

Ik heb genoten van het boek, maar als ik denk aan Aspe of Deflo vind ik dit geen uniek boek. Zoals ik eerder aanhaalde leest het vlot weg, ondanks de vele personages. Ik ben wel nieuwsgierig naar de vorige boeken van de auteur en hoop die (ooit) nog te lezen. Vooral de humor die in het verhaal voorkomt vind ik schitterend en er kwam dikwijls een glimlach op mijn gezicht. Verder vond ik het verhaal erg realistisch geschreven. De personages kwamen over als van vlees en bloed en daardoor zie je het als een film voor je. Voor mij had het nog iets ruiger gemogen, meer spanning, zodat ik op het puntje van mijn stoel zou gaan zitten, dat heb ik gemist.
Ik geef het boek daarom 3 sterren.

Toni, je hebt er een fan bij en ik hoop echt je volgende en hopelijk je vorige boeken nog te mogen lezen. See you soon!