Mooi gecomponeerd...

In de vijver van de parkabdij in Heverlee wordt het lichaam gevonden van Marcel Heymans, professor muziekgeschiedenis. Het lijkt erop dat de man zelfmoord heeft gepleegd, maar Thomas Berg - hoofdinspecteur in Leuven - heeft zo zijn twijfels. Er zijn genoeg aanwijzingen dat het wel eens om moord zou kunnen gaan. Uit de autopsie blijkt dat hij gelijk heeft.

Al vrij snel komt Berg erachter dat Heymans een discussie had met zijn collega Boudewijn Teniers over de aankoop van een oud chansonnier, een liedjesboek uit de vijftiende eeuw. De avond van zijn dood hadden ze daarover een afspraak in het Huis van de Polyfonie, een trefpunt voor mensen die zich bezighouden met musicologisch onderzoek, dat ondergebracht is in de parkabdij.

Ondertussen repeteert een toneelgezelschap in de schouwburg van Leuven de tragedie van Koning Oidipous van Sophocles. Deze is tragedie is vertaald door Herman Lateur, een professor gespecialiseerd in Latijnse teksten en de ex-man van Heymans weduwe. Berg die in zijn jonge jaren ook een rol vervulde in dit stuk ziet al vlug verschillende associaties tussen zijn moordzaak en het toneelstuk. Aast de weduwe van Heymans - die twintig jaar jonger is dan Heymans zelf en amper ouder dan zijn dochter - op de levensverzekering? En hoe komt het dat Heymans dochter de hoofdrol in het toneelstuk speelt? Berg komt in een kluwen van verhalen terecht en voor hem blijft de rode draad in zijn moordonderzoek de tragedie van Koning Oidipous. Hij krijgt er kop nog staart aan en weet niet meer wie de waarheid spreekt en wie hij nog kan en mag geloven. Tot hij terug naar de plaats delict gaat en een toevallige voorbijganger de bal aan het rollen brengt. Hoe kon hij zo blind zijn!?

“Één is nu eenmaal niet gelijk aan veel”

'Een tragisch verhaal' is alweer de twaalfde misdaadroman met Thomas Berg. Claes heeft met deze twaalfde een complex verhaal neergezet. Enerzijds heb je de moord op Heymans en anderzijds zit je als lezer midden in het schouwspel van Koning Oidipous. Je moet er je hoofd goed bijhouden – zeker als je in deze wereld niet thuis bent – want er passeren heel wat namen de revue. Gelukkig weet de auteur het door zijn gemoedelijke schrijfstijl overzichtelijk te houden. Wie Jo Claes volgt weet dat de man een diepe interesse heeft in mythologie, hagiografie en iconografie. Hij etaleert dit in zijn verhalen en dat is in 'Een tragisch verhaal' niet anders. Daarbovenop krijg je een waardig stuk geschiedenis voorgeschoteld. Ook dit is eigen aan de boeken van Jo Claes. Je wordt er altijd weer een stuk wijzer van en dat is mooi meegenomen.

Ik val in herhaling als ik zeg dat zijn personages – en dan vooral Berg – erg menselijk zijn neergezet met karaktertrekken die voor iedereen herkenbaar zijn. Je zou Berg zowaar in Leuven tegen het lijf kunnen lopen. Daarnaast is Claes een krak in het filmisch neerzetten van een verhaal. Hij hecht veel belang aan de omgeving, de dagdagelijkse dingen als eten, drinken en bijvoorbeeld het weer. Daardoor zijn de boeken zeer toegankelijk en lezen die (meestal) vlot weg. Zijn verhalen zijn in balans en de opbouw naar de plot verloopt gestaag. Hij zet de lezer aan tot meedenken. Meestal word je op het verkeerde been gezet en zo hoort het te zijn in een goed misdaadverhaal.

Verwacht geen gruwelijke verhalen en ook geen teen krommende spanning. Je krijgt een authentiek verhaal met een misdaad, vervolgens weetjes over Leuven, een stuk geschiedenis, een verrassende plot en dit alles heel erg humaan neergezet. 'Een tragisch verhaal' is een mooi ‘gecomponeerd’ verhaal waarin Claes een eigen schouwspel heeft geschreven. Ik heb weer genoten van ettelijke uurtjes leesgenot. Graag 4 sterren.