Not If I See You First

Parker Grant heeft net haar vader verloren en ze moet wennen aan het feit dat haar tante, man en twee kinderen bij haar in huis zijn getrokken. Omdat ze blind is, maar niet te veel betutteld wil worden, heeft ze De Regels in het leven geroepen. Er zijn echter mensen die De Regels overtreden. Een van die mensen die haar vertrouwen heeft misbruikt is haar ex-vriendje Scott. Doordat twee middelbare scholen bij elkaar worden gevoegd, komt hij weer bij haar op school. Hem ontlopen wordt moeilijk, maar hem vergeven… dat is geen optie.

Parker is een interessant personage. Op haar zevende heeft ze een auto-ongeluk gehad, waarbij haar moeder omkwam en Parker blind werd. Haar beste vriendin Sarah zegt over de verandering van Parker: ‘Een van de onverwachte bijverschijnselen van Parkers blindheid is dat ze steeds minder meelevend werd in wat ze tegen anderen zei. Ze kon toch niet zien hoe erg het ze raakte.’

Die botheid maakt Parker niet altijd het meest sympathieke personage, maar het is nooit te erg. Parker heeft muren om haar heen gebouwd en ze laat niet veel emoties toe. Een aangrijpende illustratie daarvan is dat ze zichzelf een ster geeft als ze een dag niet heeft gehuild om het overlijden van haar vader. Zoveel verdriet binnenkroppen is niet gezond, en het is ook onvermijdelijk dat ze uiteindelijk haar gevoelens onder ogen moet komen.

Parker gaat een mooie ontwikkeling door en het is ontroerend om erover te lezen. Je leest veel over de obstakels waar ze tegenaan loopt en hoe ze zichzelf beter leert kennen: ‘Ik weet waarom ik alles altijd zo zeker weet. Dat komt doordat ik het alternatief, dat ik nooit ergens zeker van ben, niet aankan.’ Haar vastberadenheid om hard te lopen, en de risico’s die daarbij gepaard zijn is interessant om te lezen. Maar af en toe ook wat frustrerend, want Parker kan wel wat onvoorzichtig en koppig zijn.

Een van de sterke punten van ‘Wat jij niet ziet’ is dat het niet alleen draait om een liefdesrelatie, er worden verschillende soorten relaties besproken. Het gaat niet alleen over Parker die een vriendje krijgt, maar echt om Parkers leven in het geheel. Zo wordt Parkers vriendschap met Sarah veel besproken in het boek en dat is een welkome toevoeging aan het verhaal.

Eric Lindstrom heeft een fijne vlotte schrijfstijl. De opbouw van het verhaal is goed, maar af en toe wordt er gebruik gemaakt van flashbacks die niet echt aangekondigd worden en daardoor nogal verwarrend kunnen zijn. De brieven tussendoor die Parker schrijft aan haar vader zijn mooi om te lezen. Omdat je vanuit Parkers perspectief leest, leer je de andere personages op haar manier kennen. Niet door middel van beschrijvingen van uiterlijk, maar echt door de gesprekken en de informatie die (vooral Sarah) haar vertelt over de personen.

De ontknoping vind ik niet heel sterk, omdat er wat problemen worden aangehaald die ik niet goed onderbouwd vind en ik het iets te heen-en-weer vind gaan. Maar verder heb ik verhaal met plezier gelezen. ‘Wat jij niet ziet’ behandelt vrij heftige thema’s zoals het overlijden van een ouder en het verraad van een geliefde, en dat kan soms best emotioneel zijn.

'Wat jij niet ziet' is een mooi en aangrijpend debuut. Een verhaal over verlies, vergeving en vriendschap.