Indrukwekkend onderwerp, minder goede uitwerking

Justyce is zeventien en gaat naar de goede school Braselton Prep. Hij is al toegelaten tot de prestigieuze universiteit Yale maar hij wordt door zijn huidskleur negatief beoordeeld. Als hij onterecht wordt gearresteerd terwijl hij alleen maar zijn dronken ex-vriendin wil helpen, wordt hij boos. Hij schrijft zijn frustraties van zich af in brieven naar Martin Luther King.

De schrijfstijl van Nic Stone is heel toegankelijk en bondig. Sommige delen van Wat zou Martin doen? zijn zelfs in scriptvorm geschreven, zoals de discussies van zijn debatclub. Dat maakt de tekst misschien wel makkelijker om te lezen maar mijn voorkeur gaat toch uit naar uitgewerkte dialogen. De brieven naar Martin Luther King zijn wel een mooie toevoeging aan het verhaal.

Het verhaal lees je vanuit een alwetende verteller maar ik had juist bij dit boek een ik-perspectief mooier gevonden. Dan kon je nog beter met Justyce meeleven. Justyce is een heel sympathiek hoofdpersoon. Hij studeert hard en wil mensen graag helpen. Sinds zijn onterechte arrestatie is hij zich nog meer bewust van het racisme in zijn omgeving.

De andere personages vond ik soms wat minder uitgewerkt. Zo is zijn ex-vriendin Melo echt alleen maar in beeld om een driehoeksverhouding te kunnen beschrijven en weten we van haar alleen maar dat ze knap is. Verder niks over haar persoonlijkheid of waarom ze zo veel drinkt of waarom ze weer steeds naar Justyce gaat. Ook zijn andere love-interest Sarah-Jane had van mij nog iets meer diepgang kunnen krijgen.

Wat zou Martin doen? is een boek met heftige thema’ zoals etnische profilering en racisme. Ik vond het plot mooi en aangrijpend maar het verhaal en bijvoorbeeld de personages hadden allemaal net wat beter uitgewerkt kunnen worden. Dan had het echt impact gemaakt en was de lezer net zo ademloos meegevoerd als bij het lezen van The Hate U Give. Voor nu was het ontroerend boek, maar wist het me niet compleet te overtuigen.