Rose is een intrigerend hoofdpersonage, die wil je gewoon leren kennen.

De hardcover editie van De laatste dans ligt fijn in de hand en nodigt uit tot lezen. De cover foto showt, zoals momenteel wel gebruikelijk, een vrouw. De cover biedt een blik op het verleden en iedereen kan hier met gemak de jonge Rose in herkennen. Op de achterzijde een korte introductie in beide verhalen aangevuld met twee quotes. Op de achtergrond een ingezoomde afbeelding van de cover, waardoor de kleuren mooie overlopen. Hoofdpersonages in dit verhaal zijn Rose, Leo en Jane. Rose leren we kennen als een ietwat naïeve jonge vrouw die door alles wat zij meemaakt getekend en gehard wordt. Ze is hardwerkend en zorgzaam en accepteert heen onzin meer van de mensen om haar heen. Als lezer leer je Rose door het boek heen goed kennen, en ook al lijkt ze in eerste instantie hardvochtig naar haar familie toch kun je niet anders dan respect krijgen voor haar en je met haar verbonden voelen. Jane komt zeker in het begin afstandelijk, manipulatief en hard over. Een karakter die irritatie oproept door hoe ze over dingen denkt en hoe egoïstisch ze handelt. Naarmate Sarra Manning de lezer een kijkje geeft in haar verleden en je te weten komt wat Jane heeft meegemaakt en hoe dit haar gevormd heeft word ook zij meer benaderbaar en roept ze mededogen op. Helaas is Jane minder uitgediept binnen De laatste dans dan passend was geweest. Leo is een grote, macho man met een geheimzinnig verleden die daarnaast toch ook een fijngevoelig en lieve kant blijkt te hebben. Voor de rol die hij in het boek heeft is hij voldoende uitgewerkt. De twee verhaallijnen spelen zich af in het Londen van 1943 en het Londen van dit moment en ook al kom je als lezer wel snel te weten hoe de verhoudingen liggen toch weet Manning de beide verhalen ook lang gescheiden te houden. Vooral de verhaallijn van Rose is gelaagd en met enkele heftige momenten uit haar leven weet Manning te raken en te emotioneren. Ze weet de omgeving van Londen in oorlogstijd tot leven te brengen, meer dan het Londen van nu dat een minder prominente boek binnen het verhaal heeft. Waar De laatste dans een intrigerend eerste hoofdstuk kent komt het einde wat afgeraffeld en onaf over, alsof Manning niet meer pagina’s mocht gebruiken om het netjes af te ronden. Toch blijft De laatste dans een mooi geschreven roman met boeiende personages die bij momenten weet te raken met een heftige scene.