Een debuut dat verwachtingen overtreft

De Psychiater en het meisje heeft een mooie cover met de merel als middelpunt. Deze merel staat, zo schrijft Rozing in de Hebban Leesclub, op subtiele wijze voor het karakter en uiterlijk van hoofdpersoon Stella (bron https://www.hebban.nl/p/leesclub-de-psychiater-en-het-meisje/nieuws/vragen-aan-de-auteur-8 (link is external)). Stella is een vrouw van uitersten, die aantrekt en afstoot, over grenzen gaat, altijd weer overeind lijkt te komen en een enorme dosis humor bezit. Rozing heeft haar de diepgang meegegeven die maakt dat zij als mens maar ook als patiënt tot leven komt. Hij verstaat de kunst om zelfs irritatie opwekkende karakters boeiend te maken, zoals de depressieve Edgar die toch met regelmaat besluiteloos is en zijn grenzen zowel op zijn werk als in zijn privéleven meermaals met voeten laat treden. Aandoenlijk is Edgars oma, in haar zoektocht naar haar wens om haar leven te beëindigen. De psychiater en het meisje geeft een kijkje in de wereld van de psychiatrie, waarin zowel de ambulante als de klinische setting aan bod komen. Daarnaast geeft het een actueel beeld van euthanasie en gaat Rozing ook de grenzen van een behandelrelatie tussen hulpverlener en patiënt niet uit de weg. Hij schetst een realistisch beeld, waarin zowel de mooie als de minder goede kanten van de psychiatrie een plaats hebben gekregen. Met regelmaat gebruikt Rozing vaktermen, maar ook voor een leek blijft het boek goed te volgen. Hij heeft een prettige schrijfstijl waardoor je door blijft lezen. Met De psychiater en het meisje heeft Rozing de verwachtingen overtroffen.