Een thriller met een lage spanningsboog, vooral in de relaties onderling

De cover van DNA toont een opvallende witte kleur, waarbij een deel van de de naam van de auteur is afgeplakt met gekruiste stukken ducktape. Doordat de tape gevoelsmatig op de cover ligt krijg je toch wel enigszins de neiging om te proberen het eraf te halen. Op de achterflap de inleiding in het verhaal, waarin de verschillende verhaallijnen beschreven zijn.
DNA start met een proloog die direct binnenkomt, het uit elkaar plaatsen van 2 broertjes en een zusje, waarvan er 2 een zeer sterke band lijken te hebben, laat geen enkel lezer onberoerd. Met de eerste hoofdstukken komt Yrsa daarna direct met een knaller binnen, opgeroepen door de wijze waarop de moordenaar te werk gaat en het feit dat er een klein meisje getuige is geweest. Met haar vertelwijze laat ze de lezer enkele pagina’s in het ongewisse over wat er nu precies gebeurt is, wat in eerste instantie spanningsverhogen werkt. Wanneer ze later in het boek hetzelfde trucje meermaals uithaalt roept het eerder een ongedurig gevoel op en draagt het niet meer bij aan het verhogen van de spanning.
Hoofdpersonage Freya is een aansprekend personage en het is de auteur gelukt om haar tot leven te wekken. Ze staat duidelijk voor haar principes en clienten, maar haar zorgzame kant komt ook naar boven als het gaat om haar broer. Toch is ze zeker ook terughoudend als men verwacht dat ze haar privacy opgeeft voor de zaak. Naast Freya treffen we de onzekere Huldar, die de leiding over de zaak heeft gekregen doordat er niemand anders is die dit wil en kan doen. Nooit eerder werd zijn leiderschap aangesproken en hij voelt zich zeker in het begin niet zelfverzekerd in die positie. Zijn besluiteloze gedrag wekt ook wel wat irritatie op, al groeit Huldar duidelijk wel in het verhaal.
De vertelstijl van Yrsa S. is langzaam en gedetailleerd en dat is wel iets waar je als lezer van moet houden. Ze speelt veel met de spanning tussen personages, iets wat tussen Freya en Huldar al vanaf het begin ontstaat door wat zij meegemaakt hebben. Toch lukt het onvoldoende om de spanning enorm toe te laten nemen en kabbelt het verhaal vooral wat voort. Echter met de personages en het kindertehuis waar deze serie om gaat draaien heeft Yrsa S. wel voldoende neergezet om uit te nodigen ook het vervolg te gaan lezen.